28 Ağustos 2013

O anlık..

Saatler şu an 12:12.
Ne zaman böyle anlara gelsem, o rivayet de gelir aklıma. Biri beni düşünüyor... Ama kim ben bilmiyorum.. Keşke bilsem diye içlenirim bir de. Söylese bana da, bak ben seni düşünüyorum diye.. Şu, şu sebepten.. belki de sevdiğinden.. ha, belki de nefretinden. Ama bilsem ya, kim düşünüyor.
Gerçek değil ya hani, o an birinin beni düşündüğü. Benim de o an zaten bilmem imkansız. Öyle değil mi? ... Ya da değil. Olmadığını iddia edebiliyorsak, varlığını da iddia edebiliriz.
Çoğu insan sever ya yalnızlığı.. Ben sevmem. Biri olsun yanımda, beni hiç bırakmayacağını bildiğim. Ve bileyim, beni düşünen o. 

:)

6 yorum:

  1. Ben de yalnızlığı sevmem ha hatta en korktuğum şeylerden biridir. Çünkü sabaha bile sevdiklerime tutunarak uyanıyorum. Hep derim "bildirimler hayat kurtarır." telefon ötmese, mail gelmese, biri aramasa sanırım yemek falan yemem :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. " bildirimler hayat kurtarır "
      Ne doğru, ne etkili bir söz. Şöyle bir düşününce gerçekten de öyle.

      Sil
  2. Ellerimizi sıkı sıkı tutacak biri olsa ne güzel olurdu değil mi? Hoş olurdu..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Elimizi sıkı sıkı tutan ve bir de yanımızda yürüyen biri olsa. :)

      Sil
  3. iyi bişi olurdu herhalde ama işte o kişiye bağlı.
    :)

    YanıtlaSil