6 Kasım 2013

Zayıf Halka.


Kendinizi hiç zayıf halka hissettiniz mi?
Bir topluluğun içinde tüm alaycı gözlerin üzerinizde olduğu o anda, kendinizi nasıl da zayıf, güçsüz ve ezilmiş hissettiniz. O an orda olmamayı ne çok isterdiniz. Ya da yaptığınız, dediğiniz şey her ne ise onu yapmamış olmayı. Oysa size göre ne masumdu. Hiç düşünmemiştiniz böyle sonuçlanacağını.
Şimdi hep tutukluk içindesiniz. Yine o anı yaşamaktan korkar halde. Artık topluluk içinde, yine tüm alaycı bakışlar size bakacak diye, tek kelime etmiyor. Adeta hiç hareket etmiyorsunuz.
Bedenen orda olsanız da kendiniz dahil kimse sizi görmüyor. Konuşsanız kimse dönüp bakmaz size. Kalkıp gitseniz aldırış eden olmaz. Ya da siz öyle düşünüyorsunuz. Konuşsanız yine gülecekler. Bir hareket etseniz yine gülecekler. O yüzden yokmuş gibi orada durmak en iyisi değil mi?
Kim suçlu peki bu süreçte?
Siz mi? Sizi bu duruma düşürenler mi suçlu?
Tabiki onlar. Sizi hep ezenler. Küçük görenler. Ve yanınızda hiç olmayan anneniz, babanız. Oysa bir destekçiniz olsa ne güzel de işler başarıyorsunuz. Korkmuyorsunuz topluluktan. Küçük düşmekten. Alaycı bakışlardan..
Ama sadece küçük bir destek lazım. Sizi yalnız olmadığınıza inandıracak bir destek.
Çok mu bunu istemek?
Büyük bir istek mi bu? 



 

10 yorum:

  1. kaldı ki bu ruh hali düzeltilmediği sonraki zamanlarda o kadar da kolay olmayacaktır küçük bi destekle düzelmek.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısın.. ama yine de o desteğin varlığı insana iyi hissettirir.

      Sil
  2. evet insan belki de bu yüzden toplumdan daha çok çekiniyor .Yanında güvendiği insanlar olunca herkes bana gülse çekip gitse de o hep benim yanımda olur diyebileceğimiz insanlara ihtiyacımız var

    YanıtlaSil
  3. Öyle bir duruma düşmedim hiç ama okurken hayal ettim. Ya ben bana gülenlere gülümseyerek "ne oldu" derdim. Kimse kusursuz değil hem de hiç kimse :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel. Ama herkes senin gibi karşılamıyor maalesef. Adeta yerin dibine giriyor o an, yok olmak istiyor.. Küçükken yaşadığımdan dolayı bilirim. :)

      Sil
  4. o duruma düşenden çok o karşısındaki alaycı insancıklarda ararım ben en büyük sorunu... hiç anlamam nelerine güvenip de öyle davranırlar diye.. insan oluşlarına mı, aciz bir varlık yani, her an aynı duruma düşmeye müsait varlıklar oluşlarına mı(!)
    haklısın bir destekçi oldu mu sana o güveni desteği hissettirdi mi, kolay kolay ezilip büzülmez de insan belki..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tabiki de asıl ezikler onlar. Ama o an onu düşünmüyorsun. Düşünemiyorsun ki...

      Sil
  5. şimdi bak bu durum bana çok uzak değil. hep en sessiz en çekingen olduğum için. ezik değil de tuhaf derler hep.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O duygu daimi değil zaten. Sessizlik baki ama. :)

      Sil