4 Aralık 2013

Sokak ve Çocuk.

Mahallenin yoksuluydu Onlar. Baba ortalarda yok. Anne desen.. İki erkek çocuk, bir de kız. Kız zihinsel engelliydi. Ama tek başına sabahtan akşama sokaklarda dolaşırdı. Dolaşmasın diye değil, tek başına olmaması gerektiği için. Yaşı da küçüktü zaten.
Erkek çocuklardan biri büyük, diğeri küçüktü. Kız ortanca idi. 
Onlara dünyanın dört mevsimi işlemezdi. Yazları da aynıydılar, kışları da. Evleri virane haldeydi. Ne kapısı vardı, ne bacası. Büyük olan, yaşı büyüdükçe eve gelmemeye başlamıştı.
Kız da büyüyordu. Gelişiyordu. Ama ilgilenini yoktu. Her çocuk bir ama, ilgiye fazlasıyla muhtaç bir kız çocuğu için sokaklar çok başka tehlikelidir.
Bir gün küçük olanla komşusu arasında bir diyalog geçti. Düğün vardı mahallede. Komşusu O'na düğüne temiz git, git elini yüzünü yıka dedi. Bir koşu gitti geldi çocuk. Gözlerindeki o sevinç ışıklarını görmeniz lazımdı. Işıldayan gözleriyle, olmuş mu, diye soruyordu. Komşusu sevgiyle, olmuş, dedi. Çocuk, adete havalarda yürüyerek, sevinçle gitti düğün alanına.
Yıllar sonra çocukların anasının öldüğü haberi geldi. Otobüsten düşmüş.
O çocuklara sonrasında ne oldu bilinmez. Yol da geçti evlerinin bulunduğu yerden.
Hayata bir sıfır yenik başlamak dedikleri bu olsa gerekti. Hiç okula gitmediler. Gündüzleri sokaktı evleri, geceleri o virane yer. Komşuları yemeklerini verirdi. Giysilerini de.

Şimdi ne yapıyorlar? 


15 yorum:

  1. yenik başlayan da öyle devam ediyor ne yazık ki. umarım iyidir durumları...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öne geçenler galiba mucizeyi yazanlar oluyor, bu hayatta.

      Sil
  2. Umarım güzel bir hayat yaşıyorlardır :) devlet onlara sığınacak bir yer ve devlet okullarında yüzde yüz burs verip okumalarını sağlamış ve sonra devletin KPSS sınavlarını kolayca geçecekleri öğretimi de vermiş ve onlara devlet babanın sıcak kucağını açmıştır umarım. Umarım soğuk sokaklara, açlığa ve kötü yola sevk etmemiştir, bir sıfırı beraberliğe yükseltmiştir ve onlara da gol atma fırsatı tanımıştır umarım. Umarım..
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ummak mı.. istemek mi.. yoksa hayal mi..
      oysa olması gerekenler.

      Sil
    2. Aynen öyle, oysa olması gerekenler bunlar.

      Sil
  3. hay allah Allah kolaylık versin onlara.

    bi de o sevinci ne güzel anlatmışsın ya.

    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin.. Hala bir yerlerde yaşam mücadelesi veriyorlarsa..
      Teşekkürler. O sevinci hala aklımda da ondan. Az bile anlatmak için. :)

      Sil
  4. Icimi burkuyor bu hayat..

    YanıtlaSil
  5. Hep varlar,hep vardılar, hep olacaklar.

    YanıtlaSil
  6. Acı gerçekler işte. Hayatın öteki yüzü gibi. Umarım daha iyi olmayı başarmışlardır.

    YanıtlaSil
  7. keşke görebilsen nasıl olduklarını.ama onlar gibi onlarcası var akibeti içler acısı olan.hangi birine üzülsün insan.dileyelim de daha iyi olsunlar,hatırladığın zamana göre.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şimdi büyükler.. Belki içleri hala çocuk. Zira çocukluk yaşadıklarını sanmıyorum.. yaşadılarsa da eksikti hep.. Belki şimdi daha güçlüler ama yine eksiklerdir diye düşünüyorum.

      Sil