4 Şubat 2021

Kelime Oyunu - 10




Anne Olmak mı ?



"Sana şimdi ne demeliyim bilmiyorum. Kafam öyle karışık öyle bulanık ki şuan. Tam gidiyordum elime tutuşturdular kağıdı kalemi. El kadar bebekdin. Ne diyecektim ki sana. Anlamazdın. Belki şimdi okurken bile 
anlamıyorsun beni.  Seni terkeden bir anneyi anlaman da beklenmemeli. 
Sana veda bile etmeyecektim güya. Şimdi ise sana bu saçmalıkları yazıyorum. 
Bunlar bir özür değil. Bağışlanma ise beklemiyorum bile. Ben ömrümde sevilmek nedir bilmedim. Ben seni doğurmak da istemedim ama senin kaderin doğmak imiş. En başta bunun için affet beni belki de. Çünkü bana sorsalardı ben doğmak istemezdim ki. Doğdum da ne oldu ki. Acılar çektim durdum. Dayak, işkence, istismar. Aklına gelen ne varsa gördüm bu yaşıma kadar. Yaşımı da büyük sanma. 23 yaşındayım. Doğduğum güne her sene küfürler savurarak girerdim bu yaşa kadar. 23. yaş günümde seni doğurdum. Doğduğum gün ölüm günüm olsun derken bir can daha kattım bu dünyaya. Ne komik değil mi?
Seni görmeden gitmekti niyetim. Bırakmadılar. Gör dediler. Kucakla dediler. Nasıl kucaklardım ki seni tek elle. Diğerini baba dölün olacak o vahşi yaratık satırla kesmişken. Ama merak etme sen. Seni ona asla bırakmıyorum.  Ben yoksam hayatında o da olmayacak merak etme.  Zira artık yaşamıyor. Seni benim yaşadığım cehenneme sürükleyecek kimse kalmadı. Sen mutlu ol. Inan annensiz ve diğer akrabaların olmadan daha mutlu ve güvende olacaksın. 
Şuan ağlıyorsun deli gibi. Odadaki kadınlar anladığını söylüyor. Sahi anladın mı ?
Bana birşeyler ifade edecek gibisin ama inan ruhum öyle yaralı öyle perişan ki. Anne olacak gücü kendimde göremiyorum. Hissettiğim son gücümle seni doğurdum. Ve bütün enerjim bitti. Üstelik nedir annelik, bilmiyorum ki ben. Tek bildiğim güzel şey, aklımda kalan şu cümle:
"Parmağının ucuna diken batsa senin canın daha çok yanar."
Düşündükçe içim ürperiyor. Hisseder miyim diye garip bir his kaplıyor içimi, bedenimi, ruhumu. Insan bilmediği görmediği bir şeyin acısını duyar mı ?
Sen benim içinde mutlu ol bu hayatta. 
Bir vedayı bile beceremeyip yazdığım şu satırlara bak.
Bana herşeye rağmen anne ol diyorlar. Hâlâ. 
Ben kendime bile güvenmezken , dört duvarın arasında hiç tanımadığım insanlara nasıl güvenebilirim sen söyle.
Hayat işte. Kimisi anne olabiliyor. Kimisi de sadece doğuruyor. 
Çok üzgünüm. Seni sadece doğuran olmak istemezdim. Ama anne olmayı bile çok gördüler bana. 
Hoşça kalasın benim parmağının ucuna diken batsa canım yanacak olan yavrum. Yani öyle umuyorum. Diliyorum. 
Hoşça kal....
.... "


Hazır mısın diye sordu bana.
Bilmem. Böyle bir şeye hazır olabilir miydi insan. Beni doğuran öz annemi yıllar sonra parmaklıklar ardında da olsa görmeye  ne kadar hazır  olabilirdim ki...
...

....







36 yorum:

  1. Okurken tüylerim diken diken oldu resmen. :( Benim canım acıdı. Sakinleşmek için bir kaç nefes mola vermeliyim. Kalemine sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler.
      Bu sefer ağır bir dram oldu.

      Sil
    2. Çok ağır bir dram olmuş hem de. İçim titredi sonlara doğru.

      Daha beterini gördüm ben biliyor musun? Kadının bir eli yok ya, işte ben kocası tarafından iki eli birden kesilen kadın gördüm. Manisa'da bir kaldırımda bir şeyler satıyordu. Hikâyesini gazetede bulup okudum:(

      Daha niceleri var. Kadınların çektiği yetsin artık :((

      Sil
    3. Oyyy...
      Biz neler için dertlenirken nice insan neler yaşıyor. Böylesi durumlarda kendimi öyle şükürsüz hissediyorum ki...
      Rabbim yardımcısı olsun. Onun ve benzeri durumda olanların.

      Sil
    4. Amin. Yorumlarda link vermek teknik aruza yaratabiliyormuş. Şu başlığı aratırsan kadının hikayesine ulaşırsın:
      Eşi 65 Yıl Önce Ellerini Kesti, Yılmadan Hayata Tutundu

      Sil
    5. Teşekkürler. Bakayım.

      Sil
  2. Ahh ne güzel yazmışsınız. Çok beğendim.Her satırı müthiş olmuş. O anneyi hissettim resmen. Şahaneydi! Kaleminize sağlık 🌸

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hissettirebilmek benim için çok önemli.
      Çok teşekkür ederim.

      Sil
  3. Çok hazindi. Çok etkilendim. Kadınlar, çocuklar baş tacı edilesi emanetler. Allahın kutsal emanetleri. Yazıda bile dayanamıyorum aksine.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Olmasın desek de oluyor tüm bu acılar.
      Keşke bitse.. Keşke...

      Sil
  4. kelime oyunu yazılarını inceliyorum da çoğu acı, dram... Benim bir felsefem var hocam, yaşamak güzel diyeceksin, gerisini koy vereceksin :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok haklısınız.
      Önümüzdeki hafta eğlenceli yazmak nasip olsun Inşaallah diyeyim.
      :)

      Sil
    2. Sokaktaki Asosyal, keşke hayat her zaman sizin dediğiniz gibi güzel olabilse. Başkalarının hikâyesini bilmeden yorum yapmak kolay elbette. Oysa bizim bilmediğimiz ne hayatlar yaşanıyor bir yerlerde. Kelime oyunu metinlerinin çoğu gerçek hayattan alınmış değil. Kurgu iken bu kadar can yakan hikâyeleri birileri hayat olarak yaşıyor. Bu gözle bakıp empati kurmak gerekiyor sanırım.

      Sil
    3. Kendi adıma konuşursam şayet, empatiyi sadece, ki başarabiliyorsam, okurken yapabiliyorum. Sonra unutulup gidiyor.
      Kurgularken bile hüzünlendim doğru.
      Çok sağolun.

      Sil
  5. Kalbim... :( yüreğine sağlık...

    YanıtlaSil
  6. Uzun bir yorum yazmıştım, ellerimden kaydı gitti .Bazen bilgisayar şaka yapıyor adeta.
    Bir hayat dramını çok güzel ifade etmişsiniz. İnsan düşünüyor, duygulanıyor, biraz kızıyor, biraz öfkeleniyor. Hepsi insani duygular... Ve maalesef hayatta tanımadığımız öyle çok örnekleri var ki. Keşke bu yüzyılda artık olmasa.
    Yüreğinize, emeğinize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Keşke olmasa. Bildiğimiz yada bilmediğimiz...
      Teşekkür ederim.
      Yorumun gitmesi de hiç hoş olmuyor, evet.

      Sil
  7. Yanıtlar
    1. Acıtıyor evet. Yazarken ağladığım için sizi anlıyorum.

      Sil
  8. Çok beğendim derin ve anlamlı sanırım okurken birazda hüzünlendim

    YanıtlaSil
  9. Küçük bir çocuğun aslında potansiyel bir anne/baba olması beni hep şaşırtmıştır.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocuklar çabuk büyüyor yada büyümek zorunda kalıyor

      Sil
  10. yaktın yine dağıttın ortalığı zirveye ulaştın dramdaaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle oldu bu sefer.
      Bir dahaki sefere neşeli yazacağım kısmet olursa.
      :)

      Sil
  11. Ne acı durum! Gerçekte de var olduğunu bilmek daha acı maalesef..
    Bu yazının devamı olacak mı?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Maalesef. Keşke kötü bir masal olsa.
      Devamı gelmez. Hiç düşünmedim.
      Ama belki unutmazsam bağlantılı yazı olabilir.

      Sil
  12. Yüreğime dokundu yazınız, güzeldi ..

    YanıtlaSil
  13. Hayat sanırım kadınlar için daha acımasız. Ya da erkekler acımasız kılıyor bu hayatı.
    Hikâyeniz çok güzel. Özellikle çözüm bölümü. Nasıl bitecek acaba diye ilerlerken hiç beklemediğim bir son oldu. Kaleminize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kimbilir... feministlik yapıp suçlamak da istemem. Ama oluyor bir şekilde. Sorunun temeli önemli aslında.
      Sonu bende son anda ekledim. Yazılanlar onsuz havada kalacak gibi hissettim.
      Teşekkür ederim.

      Sil
  14. Çok hüzünlendim baya etkiledi beni kalemine sağlık 🌸

    YanıtlaSil
  15. ahh ne acılar yüklü şu dünyada. var böyle şeyler tabi gerçekte de ne yazık ki. çok hüzünlendim okurken ne diyeceğimi bilemedim kalemine sağlık 🌸

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet. Herkes kendi acısını büyük görüyor. Kimi bir diken acısı iken diğerininki bıçak yarası...
      Teşekkür ederim.

      Sil