Ben Adamı Gözünden Anlarım

Yazarkafede ne zaman yaşam-insan bölümüne girsem, illa karşıma çıkıyor, en az üç konu.

Sevdiğinizin sevdiğinden emin olun. Senin sevdiğin seni seviyor mu? Kaşına gözüne bakın anlayın. Çok oynuyorsa aman uzak kalın. Odun gibi adamları anlamak zordur. Yanında kereste lazımdır. İnsan put değildir, bu sebeple eli kolu bacağı oynar. Ama siz onun bu hareketlerinden duygularını anlayabilirsiniz. Siz bir dahisiniz. Davranış bilimcisiniz. Siz adamı gözünden şıp diye anlar, ona göre gardınızı alırsınız...
Ayyy...
Çok sıkıcı değil mi? Bir insan böyle saçmalıklara nasıl kanar? Ki bir insanı böylesi saçma şeylerle uğraştırmaya sevk eden insanın sevgisi batsın emi..
İnsana bin takla attırıyor, acaba seviyor muyum? Kiihh kihhh... Bakalım anlayacak mı? Eğer anlarsa işte aradığım insan odur. Şahanee...
Olur mu olur. Böylesi düşünceye sahip insan varlığına inanırım ben. Zira böylesi yazılar çoksa, böylesi düşünenlerde vardır. Hatta belki onlar çıkarıyorlar bu saçmalıkları.

Seviyorum ama kimi?

En tatlı birisini.
Nasıl anlatsam bilmem ki sana?
İlk harflere baksana...

Çok acemice, çocukça değil mi? Ama inanın bahsettiğim tüm o şeylerden daha manalı. En azından sevgisini dile getirmiş. Karşındakini maymun etmemiş. Kendi maymun olmamış. Acaba seviyor mu diye el, kol, bacak, kaş ve göz hareketlerinden medet ummamış.

Kısa ve özetle; hepimize anlatılası bir sevgi dilerim, anlaşılaması değil.