Bir Gün Meselesi Bu

Anlayana...

Gün dediğim de özel bir gün değil.

Bildiğin gün. Hani o günlerin bir kısmında altın toplanır ya... Öyle bir gün işte.

Ben hiçbir güne dahil değilim.

Ama arkadaş gününe giderim çağırdıklarında. Zati para miktarı da bana göre çok. 

Neyse mevzu bunlar değil.

Mevzu, benim o grubun içinde kendimi yalnız hissediyor olmam. Bunu da çok başka bir misafirliğe gittiğim gün farkettim. Hemde yıllar sonra. 

Nasıl mı yalnız hissediyorum?

İki kişi bir köşede konuşuyor. Diğer bir iki kişi de başka bir köşede. Ama kendi aralarında. Aslında bu durumu ilk o grubun içinde bulunduğum gün de anlamıştım. Anlamışım yani ama ilk sefer diye görmezden gelmişim demek. 

Zaten aralarında kendime bir yer bulamadım. Bulmak istemedim belki de. Arkadaş çevresi geniş biri değilim ben. Yada arkadaş olmayı beceremiyorum. 

Şuan bunlar nereden mi aklıma geldi? 

Bu ayın gün tarihini ayarlamaya çalışıyorlar. 

Hislerimi yazmak istedim ama yazamadım. Belki de hepten yalnız kalmaktan korkuyorum. Şuan arada görülmez ama incecik bir bağ var gibi. 

Varsın öyle kalsın. 

Şuan yazarken deşarj oldum galiba. 

Daha iyi gibiyim. 

......

.....

...

..

Kek ve Kurabiye

Kekin şekeri az gelmiş.

Kurabiye fazla pişmiş. Un kurabiyesi idi ama şuan artık o sade bir kurabiye. 

Yaptığım yemek olmayınca moralim bozulur normalde. Ama şuan gayet iyi düzeyde moralim çok şükür.

Sanırım yenmeyecek kadar kötü olmadıkları için. 

Televizyon da bir şey açıp izlemek istiyorum ama sonra sıkılıyorum. 

Amaa...

Sonunu da merak ediyorum. Sonra netten bakıyorum sonuca.

Misal masterchef. 

Zaten şuan çocuklarla izlenebilir bir o var. 

All star da bakalım ne olacak bu sezon. 

Başka....

Bir video düştü önüme. Diyor ki adam, şu zamanda çocuğunun notu yüksek olsun derdinde olan çok anne baba var. Kimse ahlak ve saygı peşinde yada derdinde değil.

Buna benzer bir muhabbet geçmişti geçen arkadaşlar arasında. Bende çocuğun notu önemli değil demiştim. Oradaki iki annenin çocukları hep yüz civarında not alırken birden yetmişe atmışa düşmüş. Dedim düşsün. Onlarda kötü not değil ki. Yok öyle değil imiş o iş. Bana çocuklar büyüdükçe anlarsın dediler. 

Yok ben anlamak istemiyorum.

Ben cidden çocuk mutlu olsun istiyorum. Bekarken de hafta sonu dershaneye giden çocuklara içim giderdi. Yazık yani derdim, çocuk dinlensin evde. 

Büyüdüğünde isterse çalışır. Bizim başımızda kimse ders çalış diye dikilmedi. İnsan isterse yapar her şekilde. 

İstiyorum ki, kendi isteğiyle okusun, kendi istediği okula gitsin. 

İnşallah değişmez bu düşüncelerim. 

Kekden nereye geldi muhabbet.

Kurabiye yiyelim de ağzımız tatlansın. Malum kekin şekeri az gelmiş.

😀😀😀

....

....

...

Hayatımın Neşesi Dizisi

Az keyif almak maksadıyla açtığım dizi, bildiğin asabımı bozdu. 

Türü galiba komedi ama bence karakomedi olmalı. Bunu da doğru biliyorum herhalde. Aslında komik olmayan bir dizi.

Neden mi?

Zira en sinir olduğum noktası, çocuğun annesine olan tavrı. Aşağılama mı desem, küçük görme mi bilmiyorum. Yani karşısında sanırsın anası değil sevmediği bir arkadaşı var. 

Kaynana ve görümce ayrı bir değişik. 

Hele bir tanışma olayı vardı. Kadını kimse umursamadı.

Bilmiyorum, belki de gülmek neşelenmek için açtığım dizide bunlara maruz kalmak beni bu kadar sinir etti. 

Yani yoksa bunların alası başka dizilerde dolu. 

Yada belki biraz kendimi koydum o kadının yerine. 

Ay aman bilmiyorum. 

Tek bildiğim o kızın annesini küçük görmesi beni acayip rahatsız etti. 

Nokta.

.....

...

...