Bir ilişki görmeden yaşanır
mı? Dokunmadan demiyorum. Görmeden. Sadece netten, mektupla ya da
telefonla olur mu bir ilişki? Yahut bu duruma ilişki denir mi?
Şahsen netten tanışıp,
konuşmaya ve arkadaşlığa, dahası sevgili olmaya doğru giden
arkadaşlıkları yadırgayan biri değilim. Herşeyin bir sebebi
vardır. Belki de netten denk gelip, konuşmaya başlamak da bir
sebep idi. Mutlu bir birlikteliğe açılan kapı oldu. Kısmetiniz
oldu.
Yalnız... takıldığım konu
şu.
Bu durumun sadece ve sadece net
üzerinde kalmış ve kalacak olması. Hal böyle olunca bu duruma,
yani hadi diyeyim bari, ilişkiye, ben ilişki demem.
Saçmalık olmuyor ama bu duruma
ilişki demek de, aşk demek de sanki yanlış oluyor.
Öyle değil mi?
Netten tanışmaya bir şey
demiyorum ama net üzerinden aşk yaşadığını, bir ilişki
yaşadığını söyleyenlere itirazım var. Aşk bu değil bence.
Net üzerinden başlayıp net üzerinden biten şeye aşk denmez.
İlişki bitti denmez. Sen sadece oturup konuşmuşsun onunla. Olay
bu. Hani birlikteliği nerede bu ilişkinin. En kötü anında
yanında olamıyorsan, gözlerinin içine bir kez bile bakamamışsan,
bu nasıl ilişki oluyor.
Şimdi beni yanlış anlayanlar
da çıkmasın. Aşk dediğimde sadece ten uyumu da değil. Ne demek
istediğim anlaşıldı herhalde. Ama sadece klavyeden, telefondan
söylenen sözlerde değil aşk. Bu sözleri, o kişinin karşısına
çıktığında da hissetmek ve hissettirebilmek aşk olmalı. Yani
olay sadece nette oturup konuşmayla kalmamalı. Kalıyorsa da, buna
kimse aşk demesin. Bir ilişki demesin.
Vesile ile neticeyi
karıştırmayalım. Net bir vesile olur. Neticesi size kalır.
"Sanal" başlayan bir ilişki "sanal" kalmamalı yani..Doğru düşünmüşsünüz, güzel yazmışsınız..:)
YanıtlaSilYani.. kalıyorsa da, kimse kusura bakmasın da aşk demesin yaşadığına. Ya da ilişki.
SilTeşekkür ederim. Düşüncemde yalnız olmamak güzel. :)
Hangi mecrada tanıştığın da önemli. Bazısı sanaldan aşk yaşamayı alışkanlık haline getiriyor.
YanıtlaSilEvet. Dediğim manadaki olayı düzen haline getirmiş yerler olduğunu biliyorum. Hatta bunu her yerde yapmaya çalışanlarda var. Blog aleminde bile.
SilGördüğünün yarısına, duyduğunun hiçbirine inanma demişler.
YanıtlaSilbu durumda nette tanıştığın birinin ne kadarına inanıp güvenebilirsin...
Aşk bence güven işidir,
ve onu gözlerde görür, davranışlarından hissedersin...
Sen gözünün içine bakmadığın,
gülümsemesini görmediğin birine sakın ola aşık falan olayım deme,
oldum desen de inanma emi, o havalardandır.
bu havalar herkesi aşık eder...
eve ekmekle tuz götürmeyi unutursun kız,
demedi deme :D
Evet. Güvende önemli. Güvenenlerde çok. Ya da ne bilim, teselli arayanlar.
SilNe güzel demişsin öyle.
Olmam olmam.. Büyük konuşmak değil de, insan dediklerini arıyor cidden. Yoksa da denilen hiçbirşeye inanmıyor..
Aşk diye bir şey var mı ki sanalı olsun (:
YanıtlaSilNe doğru söylediniz. :)
SilNe isabetli ne güncel bir konuya değinmişsiniz tebrikler.Her zaman ısrarla savunduğum işte budur.Asla va asla sanalda aşk olmaz onun adı olsa olsa boşluk değerlendirme olur.
YanıtlaSilTeşekkür ederim. Doğru şekilde anlaşılmak güzel. :)
SilGörmeden sevmek; niye olmasın? Allah'ı görmeden sevmedik mi her birimiz?
YanıtlaSilGörmek,duymak,hissetmek... Bunlar olmadan yaşadığınızı düşünün.
Bu da demektir ki - sizin görüşünüze göre - sizin için aşk hiç olmayacak.
benim bahsettiğim konu ile Allah sevgisi çok farklı şeyler. Allah sevgisi ile kullar arası sevgi farklıdır.
SilBenimki filmlerdeki gibi zati, hep imkansız olacak galiba. :)
Hepimiz bloglarda düşündüklerimizi/düşünmediklerimizi, yasadıklarımızı/yaşamadıklarımızı, hayallerimizi paylaşıyoruz. Bazen okuduğum bloglardaki yazılar beni öyle etkiliyor ki , bir süre sonra o yazıları yazan kişilerin bloglarının müptelası oluveriyorum. Okuduğun metinler içinde öyle cümlelerle karşılaşıyorum ki , benim yaşadığım, hissettiğim ama açığa çıkaramadığım o duygunun tasvirini buluyor ; aynanın karşısına geçip kendimi görmüş gibi oluyorum. Sanal da olsa görmedeğim, dokunmadığım, işitmediğim o yazarlar içimdeki eksiliğimi dolduruyor. İşte bu sebeple bazı cümleler , sözcükler ve hatta harfler bile merak duygusuna kapılmamı sağlıyor. Hal böyle olunca da , okuduklarımı yazan elleri tanımak isteyebiliyorum. (Mesela bir blog var ki her cümlesine, her harfine aşığım...)
YanıtlaSilBloglardaki kişilerin kim olduğunu/olmadığını , ne yaptığını/yapmadığını merak etmiyorum, dersem yalan söylemiş olurum. Tabii bu her okuduğum blog için geçerli değil maalesef. İşte bu noktada "algıda seçicilik" denen kavram kendini gösteriyor. AŞK'ın kimyasında da yok mu bu seçicilik ? İster reelde olsun, ister sanalda olsun, AŞK bir madde değil ki görünebilsin, dokunulabilsin... AŞK belki de bilim adamlarının bulamadığı 7.his'tir. Ve sadece eşine gösteriyordur kendini... Ve belki biz onu burada hissetmişizdir.. (olabilir de , olmayabilir de)
Kısacası ; AŞK hissedilebilen bir olgu ise bunu belirli bir alanın içinde kalıplaştırarak, doğru ya da yanlış diyerek kısıtlamak ne kadar doğru ?
Lakin yine de haklı olunan bir konu var ki , düşüncelerimizle aynı fikirleri savunmayan ama savunuyormuş gibi yaparak bizi sömürmeye -duygu açısından- niyetlenenler de olacaktır. (Tarihin her kısmında bu tür sömürgeciler mevcuttur) Bizler de , iyi okuyucu , iyi dinleyici özelliklerine vakıfsak zaten bu sömürgecileri hemen tespit edebiliriz.
Sevgiler diliyorum...
Teşekkür ederim öncelikle.
Silİlk başta dediğiniz gibi yazılarını beğendiğim, kendimi bulduğum blog yazarları var ve onları tanımak istiyorum dediniz. İşte insan görmek istiyor. Bir kere bile olsa. Öyle değil mi?
Aşk tabi ki hissedilen, yaşanılan bir duygu. Onu kalıp içine sokmayı istemiyorum. Zaten demek istediğim de o. Net içinde, kalıba sokulmaya çalışılıyor. İki güzel laf ettiğin insana sevgili diyorsun, aşk diyorsun. İşte benim değinmek istediğim bu konu. O kalıp. Tamam Aşk her yerde ama kimyası öyle büyük ki, iki cam kutunun ötesine geçmiyorsa Aşktan ne kalıyor, söyler misiniz?
Evet, belki de ben özetle, o bahsettiğiniz sömürgecileri kastediyor olabilirim. Evet genel hitabım onlara zaten.
Ama bazı kimselerinde hissettiği bazı beğeni duygularına Aşk demelerine de karşıyım.
Ben sevgiler diliyorum. Ve o bahsettiğiniz duyguları bende yaşıyorum. Var benimde şimdi ne yapıyor dediğim blogdaşlar. Sevgiyle kalsın onlarda. :)