Yara Kabuğu Suskunluk..

Siz tanır mısınız suskun insanı? Her konuşmayan bir suskun mudur? Değildir. Öyle susmuş insanlar vardır ki, o derin suskunluklarını yanlarında bir ömür geçirseniz, anlayamazsınız.

 

Susarak kapamıştır yarasını. Kabuğudur yarasının susmak. Ve sen, görmezsin o kabuğun altındaki o yarayı. 

O öyle bir kabuktur ki, öyle ustaca kapatır ki yarasını, baksan da göremezsin.

 

Anlamazsın suskunluğunu. Bilmezsin. Öyle derin bir suskunluğu vardır ki, farketsen, kaçarsın derinliğinden.

 

Korkarsın. O kabuk değil, yaranın derinliğidir seni korkutan. Öyle derin bir yaradır ki o, o derin sandığın suskunluk hafiftir yanında.

 

Şaşarsın... Şaşırırsın ama tek kelime edemezsin ki. Seni de yaralar o yara. O suskunluk seni de bağlar.

 

Ve susarsın sende. Kabuğuna kabuk olursun, suskunluğa ortak.

 

Ama ya susmazsan... Sanır mısın ki, yarayı iyileştiririm. Kabuğu kalkınca kanar o yara bilirsin. Akıtır içindeki acıyı.. Ama sanır mısın ki, iyileşir sonra.

 

Ya kaparsa mikrop. Göze alabilir misin bunu?

 

Her şeye rağmen, suskunluklarını bozmayı göze alır mısın?

 

Yapacağın şudur aslında. Ya ortak olmaktır suskunluğa ya da tüm şefkatinle o yaraya sahip çıkıp, mikrop kapmaması için, sesinle merhem olmaktır.

 

Sen seç... Hangisi daha kolaydır bilir misin?