Bir Garip Muhasebecinin Hesap İşleri...

Şu an kar yağıyor. Öyle lapa lapa değil ama yağıyor sonuçta. Dün sabah yüzüme vuran o sıcak rüzgardan sonra havanın böylesi değişeceğine ihtimal vermezdim. Ama doğa bu, insanlar kadar sürprizleri seviyor. Sürpriz mi... dalga geçiyorum galiba. Aralık ayındayız, kar yağacak tabi. Şaşkın.

Şimdilerde herkes, geçmiş 365 günün muhasebesini yapıyor. Ben bir muhasebeciyim ama bu işi hiç sevmem. Kaldı ki, muhasebeciyim derken, kendimi kandırıyor olduğum da bir gerçek.

Bu ruh haline bugün büründüm. Dünden evvel gelip bu yazıyı yazmış olsaydım şayet, 2014 bana getirdiği en güzel şeyin, aşk olduğunu söylerdim.

Evet, hiç aklımda yokken, bir şansımı deneyeyim dedim ve şu an, evlilik için gün sayıyorum. Hani denir ya, hep onu düşünüyorum. Yalan yok, günün çoğunluğunda harbiden aklında o oluyor. Özlediğinde kokusu burnuna geliyor. Biri bunu bana eskiden dese, gülüp geçerdim de harbiden gerçek bir şey bu. Şöyle bir iç çekiyorsun o an. Hep yanında olsun istiyorsun. Bilimum aşk sözcükleri sana yetmiyor. Kafa yoruyorsun, değişik bir şeyler arıyorsun. Bulamayınca klasiğe dönüş yapıyorsun. Bunların yanında, laf söylemek de ayrı keyifli oluyor. Kavga demeyelim de atışmak, darılmak başka bir tat veriyor. Kendindeki o olağanüstü trip atma potansiyelini farkedip şaşırıp kalıyorsun. Ama sonra kıyamıyorsun.

Ben şimdi naptım... benim geçmiş yılımı özetledim.

Şimdi yeni yıldan mutlu bir evlilik bekliyorum dersem, yalan olur. Zira, bu dileğimi Allah'tan diliyorum. Neredeyse her gün. Şimdi evlenmiş de olabilirdim. O zaman çocuk mu diyecektim. Ki o da saçma olacaktı. Belki o da olurdu.

Yani demem o ki, zaman hiç önemli değil. Kaç olduğu, kaç geçtiği.. vs.. vs..

Önemli olan, yaşadıklarımız. Ve yaşayacaklarımız.

Kendimi biraz noksan anlatmış gibi hissediyorum. Ama önemli değil. Seneye tam anlatırım :D