Aylardan Ekim..

Günlerden pazartesi. Soğuk bir ekim sabahı. Gökyüzünde bir kış güneşi, soğuğu unutturmaya kararlı. Ama soğukta, varlığını unutturmamaya kararlı.

Etrafta arabaların sesleri. Çalışan makinelerin sesleri. İnsan sesi şimdilik yok. Cıvıldayan kuşlar hele hiç yok. Sanki gün hiç başlamamış gibi. Sanki arabalar kendi kendilerine gidiyormuş gibi.

Ekim... Doğum günü ayı. Bu sene, bu soğuk ekimde, yaş hanesinin rakamları değişiyor. Ama başka değişen pek bir şey yok.

Günlerden pazartesi. Soğuk bir ekim sabahı. Gripten kurtarılmış ama uçuğun merhaba dediği bir bünyeye sahip olan ben, sabırsızlıkla, umutla, kasım ayını bekliyorum.

Neden mi? Sonra söylerim.