Sabahın köründe, bilinmeyen bir numaradan gelen arama sonucunda öğrenmiştim eşimin beni aldattığını. O telefonla hayatım, hayatımız değişti. Belki de bu yüzden yaklaşık bir saat sürdü o telefon konuşması. Kimbilir.
O sabah yalnız uyanmıştım. Eşim mesaide idi. Ki değilmiş o ayrı.
Telefonu açtım, bir an ses gelmedi. Sonrasında titreyen bir ses tonuyla:
"Ben... ben .. ben eşinizin sevgilisi olan kadınım. Ama lütfen dinleyin lütfen. Konuşmak istiyorum seninle. "
Sonrası sessizlik. O sustu ben sustum. Sanki zaman akmadan konuştu o an. Sanki bana bildiğim birşeyi söylemiş gibi gelmişti. Şaşkındım evet ama sakinlik de vardı. Karışık bir kafadaydım. Anlatamıyorum.
"Bilmiyordum."
Diyerek tekrar konuşmaya başladı. Sesi hala titriyordu. Zorlanıyordu belli. Onun o hali tavrı telefonu kapatmama engel oldu sanırım. Belki de dinlemek istedim. Inanmak yada inkar etmek için.
"Bilmiyordum. Gerçekten bilmiyordum en başta. "
O an sesi çok inceldi. Sanki sesiyle birlikte kendide küçülmüş gibiydi.
" Öğrenince ayrıldım. Bitsin dedim. Bırakmadı peşimi. Bırakmadı. Bende sevmişim de kandım tekrar ona. Kandım bilemedim. "
Hıçkırıkları artık konuşmasına izin vermez olmuştu. Bende ağlıyordum ama sessizce akıyordu gözyaşlarım. Kime niye ağladığım belli değildi o anlarda. Karşılıklı ağlıyorduk ama onun haberi yoktu.
"Başladık yine görüşmeye. Seni anlattı bana. Çok geçimsiz dedi. Hayatı tekrar benimle renklenmiş. Boşanmayı reddediyormuşsun. Seni ikna etmesi lazımmış. Yok Gülben şöyle yok böyle diyordu. Amacı neydi tam bilemedim. Seni kötü göstermekti belki de. Ama ben aslında onu kötü görmeye başladım. Bilmiyorum. Inancım zedelendi diye böyle düşünüyor olabilirdim. Yanlış anlama kendimi iyi göstermeye çalışmıyorum şuan. Bende suçluyum biliyorum."
Derin bir nefes aldı sonra. Ağlaması durmuştu.
" Sonra onu takip ettim. Evini öğrendim. Seni gördüm. Ikinizi gördüm. Sonra izledim sizi saatlerce. Baktım ki.. "
Sesi gitti. Uzun bir süre. Bir ara telefonu kapattığını düşündüm. Sonrasında hıçkırıklar içinde:
"Yalanmış. Dediği herşey yalanmış. Bunu gördüm ben. Kandırmış beni. Kandırmış.."
"Ikimizi de ... "
Dedim bende o an. Istemsizce ağzımdan çıkıverdi kelime.
Doğruydu da.
Ikimizi de kandırmış ve aldatmıştı kocam.
Kapadım telefonu onun cevabını beklemeden. Ben yıllarca onun bu yüzünü göremezken, o kadın çabuk farketmişti.
Evet belki de ona kızdığım tek husus buydu. 10 yıllık eşimin gerçek yüzünü benden çabuk görmesiydi. Ya da benden fazla olduğunu düşündüğüm cesaretiydi beni kızdıran şey.
Düşünüyorum, ilk öğrenen ben olsaydım yüzleşmeye cesaretim olur muydu..
Cevabını bilemeyeceğim bir soru olarak kalsın beynimde.
.......
Masterchef Duygunun başına gelen olaydan esinlenerek yazdığım bir hikayedir.
Evlerden ırak olsun
Diyorum.
Sözü size bırakıyorum.
...