Aç Kapa Aç Kapa Ama Artema Değil ...

Şekil A da görülen bu kalemin bendeki yeri ayrıdır a dostlar. Yani tip olarak efenim. Resim alıntı. Hani, tepesinden basmalı bildiğin tükenmez kalemler, benim elimde bir nevi stres topuna dönüşürler. Boş kaldığım zamanlarda, bir şey izlerken, nette yazışırken, aç kapa aç kapa, yaparım.  

Bu benim için bir nevi, dediğim gibi oyun. Stres atma yolum. Ondan çıkan o sesi, nasıl desem, galiba seviyorum arkadaş. Hoşuma gidiyor. Onunla oynarken başparmağımın kas yaptığını düşünüyorum. Düşünün artık o derece sürekli elimde aç kapa yaparım. 

Olay bazen kalemin artık bozulmaya başlamasına kadar gider. Ama hiç bir kalem bozdun mu diye sorsanız, hatırlamıyorum. Bozmadım galiba. Geçen promosyon kalemle oynuyordum, tekledi arada. İyi yapamamışlar, ben napayım. 

Velhasıl, bu durum, benim ne kadar hoşuma gitse de, patroncuğumun hoşuna gitmiyor. Adam, çıkan o sese resmen gıcık oluyor. Bunu bana, 8 sene boyunca birkaç defa dile getirdi. Bende elimden kalemi bıraktım. Belli bir süre oyunuma ara verdim. Tıpkı şu an gibi. Akşamda elimdeydi. Adam artık dayanamadı. Bırak artık, niye oynuyorsun. O sese gıcık oluyorum, dedi. E mecburen bıraktım.

Stres topumu, bu sabah başka bir kalemle değiştim. Düğmesiz tükenmez kalem var önümde. Kurşun kalem gibi.

İnanır mısın, parmağım kaşınıyor sanki, kalemi alıp deli gibi açıp kapamak istiyorum. İstiyorum.. Ama yapmıyorum. Çok iradeli bir insanımdır canım. Ama bu garip istek neden oluştu bilmiyorum. Bu kadar mı seviyormuşum kalemle oynamayı, bilemedim.

Var mı sizlerin içinde de bu oyunu seven..

Oynarken etraftan hain bakışlara maruz kalan...

Yapma diyen birileri olur mu...

Yalnız değilim değil mi...

:D