Bir Pazar Günü. Dört Yapraksız Yoncalar..

Yine söylüyorum. Yaşlanıyorum herhal. Haftasonu sırf ısınmak için geçtim güneşin altına. Üstümde hırka. Siyah.. Tabureyi çektim, bahçenin güneş gören kısmına. Hasta ve yaşlı insanlar misali hissettim kendimi.

Oturuyorum.. Önümde pembeli beyazlı yoncalar.. Açmışlar yıldız yıldız..

Arılar geliyor.. bir bir konuyorlar herbirine. Yoncalar eğiyor asil ve narin boyunlarını.. arılar alıyorlar alacakları, gidiyorlar. Yoncalar yine asilce dikiliyorlar.

Sonra en az onlar kadar narin kelebekler geliyorlar yanlarına. Ahbap oldukları belli, eğilme merasimi olmuyor aralarında. İki saniyelik sohbetler, sonra elveda.. Geçenlerde az gördüm bu sene kelebekleri diyordum. Meğer, belki de ben kapamışım gözlerimi doğaya. Ki görmemişim güzelliklerini...

O anları resimlemek istedim.. resim çekme isteğim, arzum kabardı yine.. en kısa sürede resim çekebilen bir telefon alacağım. ...

Güneş ısıtıyor bedenimi. Birazda içimi. Biraz, çünkü bende bir gıdım terleme belirtisi yok. Oturduğum yerde ısınmayı bekliyorum, bir bitki gibi. O güzel yoncalara özenmiş olmalıyım. Kesin..