21 Ekim 2013

Duruyorum..

Hayat kaldığı yerden devam ediyor. Ama ben kaldığım yerden devam edemiyorum. Kaldığım yerde kalıyorum. Bir heykel gibi. Bir ağaç gibi demek isterdim aslında. Ağaçlar büyür, çevresine faydalıdır ya, ondan. Ama değilim. Bir çiçek bile değilim, saksıda öylece duran. Ama bakanın içini ısıtan. Ve dahası sevilen.
Duruyorum. Belki de heykel gibi bile değil. Hayran hayran izleyenim de yok. Yanıma geçip resim çektirenim de. Bir kuş bile konmuyor omzuma.
Bir taşım mesela, desem. Taş bile değilim. Taş gibi hiç değilim. Ama taş gibi yerimde ağır olabilirim. Ağırlıklarından kurtulmak için kımıldaması gereken bir taş. Arkasında ilerlemeye çalışan, su gibi akan zamanı durdurduğunu sanan bir taş. Su akıyor taşa rağmen. Ve taş yosun tutuyor zamanla. Suyun izi mi yoksa zamanın mı?
Ben duran herhangi bir nesneyim. Kimsenin görmediği. Görse de umursamadığı bir nesne. Öylesi gereksiz. Öylesi fazlalık. Ortalıkta ama görünmüyor. Hani birinin ihtiyacı olsa, ortada diye göremez bile. Öyledir ya, aradığın gözünün önündedir ama sen onu göremezsin. Ya son anda görürsün. Ya da iş işten geçince.
Şimdi tek dileğim, beni arayanın beni iş işten geçmeden görmesi.
Ben buradayım.
Duruyorum.





14 yorum:

  1. Sen durmuyorsun, yazıyorsun :) ve biz seni görüyoruz :)

    YanıtlaSil
  2. böyle hissetmek kötü ama bi zaman sonra da geçiyor ..

    YanıtlaSil
  3. Pe Hito ya kesinlikle katılıyorum.senin durduğun yok.sadece senin hızın diğerlerinden fazla ve tanımadığın kişilerce her hafta düzenli yazıları takip edilip yorumlanan birisisin :)
    ayrıca blog yazarlarının hepsi galiba kasım ayına takıntılı :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler. Şimdi, duruyorum dedim diye kendime kızdım. :)
      Ben blog yazarı olarak değilde başka nedenle bekliyorum kasım ayını. :)

      Sil
  4. belki de görüldüğünün farkedildiğinin farkında değilsin... iş işten geçmeden de inş görür görmesi gereken.. ama bazen de gördüğü halde görmediğini sanmak da var..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle düşününce hepten üzülüyorum. Niye farkında değilim ya da fark ettirmedi...
      İnşaallah..
      Çok teşekkürler. :)

      Sil
  5. Ben de duruyorum bu ara, aynen dediğin gibi: "Hayat kaldığı yerden devam ediyor. Ama ben kaldığım yerden devam edemiyorum."

    YanıtlaSil
  6. hımmm şimdi burda sölediğin tıpatıp ben.
    dururum.
    ve ama kimse beni görmesin isterim.
    yalnızlığa bayılıyom ben.
    kimse görmesin bilmesin isterim.

    ama sen kendine acımasızlık etmişsin.
    elbette öle değilsin.
    biz görüyoz ama gündelik yaşamda da gören vardır.

    ne diyim ayrıca her şey dilediğin gibi olsun.

    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bazen bende öyle istiyorum aslında.. ama yine de görülmek de istiyorum. :)
      Amin... Çok teşekkürler..

      Sil