Ağla Anne...

Küçük kız, sıkılmış bir ses tonu ve yüzüne dondurduğu ağlamaklı ifade ile:

-Anne... daha çok bekleyecek miyiz?.. niye bekliyoruz hala?...

Annesi, avucundaki kızının minik elini parmağıyla okşadı. Derin bir nefes alıp:

-Bekle kızım. Az kaldı.

Kadın, başını diğer yanına çevirdi. Gözlerinden iki damla yaş süzüldü. Eliyle kızına çaktırmadan sildi yaşları yüzünden. Kızına baktı. Gitmek için can attığı her halinden belli oluyordu. Eli ayağı durmuyordu. Biliyordu, kalkıp oyun oynamak istediğini...

Kadının gözleri ağlayan bir kız çocuğuna çevrildi. Ağlıyor, ağlayıp yaşlar gözünden aktıkça inatla o yaşları siliyordu. Akıp gitmelerine izin vermeden. Ağlamak istemiyor gibiydi ama sanki elinde değildi. Akıyordu o yaşlar. O sildikçe inat eder gibi. Gülümsedi kızın o haline. Kendini düşündü. Ne zamandır tıpkı o kız çocuğu gibi, sessizce ve inatla akan yaşlarını kimse görmeden siliyordu. Küçükken gizlice ağlasa annesi hemen anlardı. Gözleri kızarırdı hemen. Şimdi kimsecikler ona neden ağladın diye sormuyordu. Kimse onun ağladığını bilmiyordu. Anlamıyordu. Bu konuda ustalaştığını düşünüyordu artık. Ya da artık gözlerinden akanın gözyaşı değilde başka bir şey olduğunu düşünüyordu. Gerçekten ağlasa, tıpkı küçükken ağladığı gibi, belki biri gelir de sorar, neden ağladığını. Yaşlar akıyordu gözlerinden ama o ağladığını düşünmüyordu. Nicedir ağlamamıştı ki...

-Anne.. !

-Efendim.

Kızı ona bakıyordu. O da yüzünü kızına çevirdi. Göz göze geldiler. Kızı, eliyle annesinin yüzüne dokundu. Tuttuğu elini, elinden çekti. Annesine sarıldı. Annesi, aniden sarılmasına biraz şaşırsa da, hemen oda yavrusuna sarıldı. Kızı annesini yanaklarından öptü.

-Yanakların tuzlu anne.

Gülümsedi kadın kızının bu lafına. Kızı yine sarıldı boynuna annesinin. Gözleri doldu kadının. Derin bir nefes aldı. Kızı o an kulağına şöyle dedi:

-Ağla anne. Sadece yaşlar akmasın gözlerinden. Ağla.

Sonra yine yanağından öptü annesini.

Parktaki bankta, anne kız sarılmışlar birbirlerine. Ve kadın hıçkıra hıçkıra ağlamakta. Tüm gözler onlara bakıyor. Onlar kimseyi görmüyor. İkisi de yaşadıkları o anın içinde kaybolmuş gibiler.