Kelime Oyunu 11

Karşı Kaldırımdaki Çocuk 

 

Usulca kalktı yatağından. Gece annesi uyuyunca üstünü giyinmiş geri yatmıştı. Geç kalmak istemiyordu. Heyecanlıydı. Montunu değil de kapşonlu mevsimlik hırkasını giydi üstüne. Küçük sırt çantasını sırtına takıp, sessizce kapıyı açıp çıktı. Biraz bekledi. Ses olmayınca yola koyuldu.

Elleri ceplerinde, keyifli şekilde ana yola çıktı. Babasının dediği yer burası olmalıydı. Bir yufka dükkanı. Dükkân  kapalı idi. Içeri baktı. Önünde beklemeye başladı. 

Ama heyecandan yerinde duramıyordu. Üşüyordu da. Acaba heyecan mı yoksa sabahın ayazı mı üşütüyordu Onu. 

Yufkacının önünden az ilerdeki bakkalın önüne geldi. Gözü de bir yandan yolda idi. Babası gelince hemen koşmak istiyordu yanına. Gözü gelen geçen arabaların içinde babasını arıyordu. Geçen otobüslerin içindeki yolcularda ona bakıyordu. 

Bayadır bekliyordu. Babası yoktu hâlâ ortada. Olduğu yerde artık sıkıldı karşıya geçti. Belli bir süre de orda dolandı durdu. Artık umudu tükenmişti. Tam o esnada karşıdan bir köpek geçtiğini gördü. Koşarak yanına yaklaştı. Başını okşadı korkmadan. Köpekte ona usulca memnuniyet yanıtı verdi.

Köpekle oyunlar oynarak eve dönüş yolunu tuttu.

Babası yine sözünü tutmamıştı. Oysa bu sefer daha çok inanmıştı geleceğine. Zira hava güzeldi, sabah soğuk olsa da. Yağmurda yoktu ki yine bahane etsin. Acaba ne olmuştu ki.

Eve girdiğinde annesi uyanmıştı. Hemen nerede olduğunu sordu. Çocuk, babam dedi sadece. Annesi de sustu. Yanakları elleri buz gibi olmuştu oğlunun. Üşümüşsün yavrum, diyerek sarıldı. Öptü soğuktan al olmuş yanaklarından. Hemen sana ıhlamur kaynatayım da iç, ısın yavrum benim, dedi. Hemen mutfağa geçip hazırlığa başladı. 

Ihlamur hazır olunca oğluna verdi ve bugün fazladan iki sayfa okuyacaksın dedi. Tekrar öptü kokladı oğlunu. 

..........

Normalde hikâyelerime not iliştirmem ama bu hikâyenin gerçek bir yanı var. 

Geçtiğimiz pazar günü, sabah saat sekizde camdan öylesine bakarken bir çocuk gördüm. Sırtında çantası, üstünde şapkalı hırkası. Kısıtlama da var. Sabahın o saatinde dışarıda ne işi olduğunu çok merak ettim doğrusu. Hikayede de geçtiği gibi karşı kaldırımda yufkacının önünde bekledi uzun süre.  Sonra karşı tarafa geçti. Dakikalarca izledim Onu. Karşıya geçince tabi görüş alanımdan çıktı. Bir saat sonra yine tesadüfen gördüm. Geldiği yoldan geri yanında bir köpekle oynarak gidiyordu. Gözden kaybolana kadar izledim yine.

Yanına gidip konuşmayı çok istedim ama yapamadım. Neden niye kimi beklemişti ki o soğukta tek başına. 

Aklımda oluşan bir ihtimali de böyle hikâye yaptım. 

Daha önce yazacaktım ama fırsat olmadı. Sonra kelime oyunu ile yazarım diye bu güne kaldı. 

Sizce ne olmuştur. 

Aklınıza ilk ne geldi gözünüzde canlanınca?

....