6 Mart 2021

Gülmeyi Bilen Gözler 1



Öğrencisi Iraz'ın peşine takılmış gidiyordu, öğretmen Iraz. Öğrenci Iraz, neşe dolu, çalışkan, gözleri hep ışıl ışıl. 

Öğretmen Iraz, sevgi dolu, idealist, cesur yürekli. 

Okulda velisini tanımadığı bir Iraz kaldı. Her seferinde bir sebep sundu Iraz. O da kabul etti. Baktı ki böyle olmuyor, öğrencisinin peşine takılıp, evlerine gitmeye karar verdi. 

Öğrenci Iraz, babam boyalarla harika işler yapar diye anlatırdı. Annem sessizdir. Evden pek çıkmaz diye söylerdi. 

Yol boyunca nasıl bir aile diye düşündü öğretmen Iraz. Çocuklarını iyi yetiştirmişlerdi. Gurur duyulacak bir çocuktu Iraz. Sınıfın neşesi ve zeka küpü idi.

Tam karşıdan geçeceklerdi ki, öğrenci Iraz, neşeyle bağırdı; baba!...

Öğretmen Iraz, çevreye bakıp hayaline uygun bir baba aradı gözleriyle. Karşıdan bir boyacı el sallıyordu onlara doğru. Yeşil ışık yanınca koştu öğrenci Iraz öğretmenin elini bırakıp. Bir solukta babam dediği ayakkabı boyacısına sarıldı. 

Geriden şaşkın bakışlarla geliyordu öğretmen Iraz. Öğrencisi babasını öyle bir anlatmıştı ki, gideceği yer burası değil bir atölye olmalıydı oysa.

Şaşkınlıktan kurtulup selam verdi adama. Adam memnuniyetle aldı selamı. Elini uzatmak istedi. Ama baktı ki boyalı. Vazgeçti. 

Öğrenci Iraz, öğretmenine bakıp, "Görüyorsunuz değil mi babamın sanatını. Ne de güzel boyuyor." 

Babası okşadı kızının saçını. 

"Bizide bu halimizle sanatçı yaptı bu kızan."

Öğretmen Iraz gülümsedi. 

"Her iş bir sanattır efendim. Ama itiraf etmeliyim ki , sakın yanlış anlamayın, beklediğim meslek bu değildi. Kızınız sizi çok seviyor. 

"Biliyorum."

"Sizi meşgul etmeyeyim fazla. Veli toplantılarına hiç gelmiyorsunuz. Tanışamadık. Sınıfta bir siz varsınız birebir iletişim kuramadığım. O yüzden geldim."

"Haklısınız gelemedik. Sanmayın işi gücü bırakamamak neden. Eşim. Onu yalnız bırakmak istemiyorum. "

"Şuan nerede. Onunla da tanışmak isterim. "

Adam karşıya doğru bakıp,

"Evde. Tam karşıdaki rengarenk küçük ev bizim. Irazın fikri böyle renk renk olması. Kıramadım bende çocuğu. Eskiden boya fabrikasında çalışırdım da, boyalar ordan kalma idi." 

Sustu sonra. 

"Eşimi sordunuz de mi. Yatalak benim eşim. Yaklaşık iki senedir. Birden oluverdi. Ama doktorlar birden de düzelir diyor. Allah'tan umut kesilmez. Bir gözleri ile konuşur. Birde sağ işaret parmağı oynar. Bende sokak ışığının bağlantısını hemen yanına parmağının altına kadar getirdim. Gözüm ordadır hep  boya yaparken. Işık yanarsa koşuyorum hemen yanına. "

Öğretmen Iraz, eve baktı. Gözlerine inanamadı. Bu ev, mühendis eşinin yıkmak için uğraştığı o küçük gecekondu ev idi. Tekrar dönüp baba kıza baktı. Eve baktı. Gözlerinde yaşlar gülümsüyordu yine de.

....

....


15 yorum:

  1. Sonunu bu kadar vurucu beklemiyordum. Kalemine sağlık.😌

    YanıtlaSil
  2. Merhabalar, samimi bir öyküydü. Öğretmenin öğrencisi ile ilgilenip ailenin yanına gitmesi güzeldi. Baba da çok emektar ve fedakar biri. Iraz ismini erkek ismi olarak düşünmüştüm, o yüzden şaşırdım. :)

    YanıtlaSil
  3. Bu tip hikayeler dizilerde çok işlendi bu sebeple belki vurucu etkisi bende pek olmadı ama yazım tarzınızı beğenen biri olarak bu hikayenizin de kompozisyonunu beğendiğimi belirtmeliyim. Kaleminize, emeğinize sağlık.

    YanıtlaSil
  4. Çok kalpten, içten bir öykü.

    YanıtlaSil
  5. Ahh ah böyle öğretmenler var mı? Dokunaklı bir hikayeymiş.

    YanıtlaSil
  6. Sonu beni şaşırttı umarım devamı gelir... Sıcak bir hikaye olmuş... Hayattan istediklerimizle mutlu olabileceğimiz şeyler çok değişken. Iraz babasına olan sevgisini yaptığı mesleği mutlulukla dile getirmiş hep...

    YanıtlaSil
  7. Çok çok güzel öykü . Çok beğendim. Ellerinize sağlık. Bir öğretmen gözüyle okunca ayrı oluyor

    YanıtlaSil
  8. Güzel ve duygusal bir öyküye başlamışsın. Iraz'ların adları gibi kaderleri de örtüştü. Bakalım devamında neler olacak, kaç bölüm sürecek. Eline sağlık:)

    YanıtlaSil
  9. Sonu hiç düşünmediğim şekilde bitti, etkileyici :)

    YanıtlaSil
  10. Devamı sanırım daha da etkileyici bir şekilde gelecek, kaleminize sağlık:-)

    YanıtlaSil
  11. oyyyy çok güzeldi, dram master oldun teeeen :)

    YanıtlaSil
  12. Çocuğun bakış açısı öyle olumlu ki... Ne annesinin yatalak olduğunu ne de babasının ayakkabı boyacısı olduğunu anlayabildim hikayenin başında. Sonu da ne kadar üzücüydü.

    YanıtlaSil
  13. Ne kadar naif bir bakış açısı. Bayıldım hikayenize:))

    YanıtlaSil
  14. İnsanın içini okşayan bir hikaye emeğinize sağlık, devamını bekliyoruz:)

    YanıtlaSil
  15. kalbim çarptı sonunda valla hikayenin başında sonunu hiç tahmin etmedim Iraz yetenekli zeki biri olacak büyüyünce zaten şimdi de öyle belli hemen devamını okuyayım :)

    YanıtlaSil