25 Temmuz 2012

Aklımı Seveyim.

Sizde sevin emi.
Zira akıl gitti mi, iş gerçekten zor. Allah kimseyi akılsız yaşatmasın. O akıl olmadan yaşamak hem kişiye hemde çevresindekilere zor. Sıkıntı.
Ne var biliyor musunuz? "ben deliyim.." diyenden korkmayın. Asıl deliliğini kabul etmeyenden korkmak lazım bence.
Şimdi birini anlatacağım. Bir kadın. Rahatsız. Bildiğimiz diliyle sara -epilepsi- hastalığı var. Bayılmalarının yani sıra, kendinde bazı psikolojik rahatsızlıklarda mevcut.
Tam paronayak desek yeridir. Kendisine  "rahatsızsın, tedavi olman lazım" denildiğinde, " beni deli gibi tıkacaksınız biryere.." diyor. Hatta alması gereken ilaçları bile kendinde uyku ve uyuşukluk yaptığı için içmiyormuş. Birde o ilaçları bile hep uyusun diye verildiğini düşünüyor.
Kafasına birşey taktı mı tam takıyor. Mesela eline bir evrak falan geçince, gidiyor evrağın en altında yazan, o küçük yazıları kafasına takıyor. Niye öyle yazmış falan diye. Ve herşeyi kendisiyle ilgili zannediyor.
Yıllar evvel eşinden boşanmış. Şuan takıldığı nokta ise, hala evli kaldığı. Bu düşünceye nasıl kapıldı bilinmez.
Dediğine göre, babasından aldığı maaş bu sebeple kesilmiş şuan. Vaktiyle avukatı onu kandırmış. Aslında hiç boşanamamış. Nereye gitse evli görünüyormuş şuan.
Ve ailesinin kütüğünden silindiğini iddia ediyor. Birileri onu silmeye, yokmuş gibi yapmaya çalışıyormuş.
Zaten ailesi ile bu rahatsızlığından dolayı arası bozuk. Birde boşandığı için kanımca. Yani bir başına kalmış diyebiliriz.
Geçenlerde bizim buraya gelmişti. Sinirliydi. Bizi de evraklarla uğraşır görüp, kendi evraklarını imha ettiğimizi düşünmüştü. Sonra bizim evrakları kaşla göz arası kapmıştı kadın. Elinden alamamıştık. Önemli evraklardı. Polisi bile çağırmıştık. Ortalık öyle bir karışmıştı. Kadın eline ne varsa alıyordu. Makası da yoldan geçen biri elinden zor almıştı.
Çoğu şeyin sorumlusunu da biz sanıyor. Aslında bizlik birşeyi hiç yok.
Bugün yine geldi. Herkese verdiğimiz evrağı, gitsin diye onada verdik. Aldı baktı baktı.. En dip köşesindeki bir yazıyı okudu. Ona takıldı. Bir tavırla evrağı masaya bırakıp, çekti gitti.
Yalan değil, bazen acayip korkutuyor beni.

6 yorum:

  1. allah akıl fikir versin.

    YanıtlaSil
  2. Hem Sara hastası hem de şizofren hastası yakınları olan biri olarak ben bazen kendi insanlarımdan bile korkuyorum, senin korkman çok normal :)

    YanıtlaSil
  3. ama biri onu tedavi ettirmeli ki.
    :)

    YanıtlaSil