Sırılsıklam

Kapı açıldı ve içeri sırılsıklam olmuş halde girdi. Herkes O'na bakıyordu. İçlerinden en genç olanı:

“ Size ne oldu böyle? “ diye sordu. O'da aynı şaşkın gözlerle adama baktı, sonra üstüne baktı.

“ Ne olmuş, bir şey mi bulaşmış üstüme yoksa, ben göremiyorum.” dedi ve üstüne bakmaya devam etti. Soruyu soran genç adam, aynı şaşkınlıkla:

“ Sırılsıklam olmuşsunuz, daha ne olsun..”

Gülümsedi.

“ Bir camdan bakın hele, dışarıda yağmur yağıyor. Benimde ıslanmış olmam çok doğal değil mi sizce?”

Aldığı cevapla ne diyeceğini bir an bilemedi genç adam. Sonra masada karşısında oturan adamın, sus işareti ile oturdu yerine.

Kısa bir sessizlik sonrasında, sırılsıklam içeri giren Dolunay, toplantıyı başlattığını söyledi. Yaklaşık bir saat süren toplantı sonunda, canı sıkılmıştı artık. Arada dışarı bakmış, yağmuru seyretmişti. Sırf babasına verdiği sözü tutmak için geliyordu bu toplantılara. Ama hepten ilgisiz ve bilgisiz değildi. Sadece çok ince ayrıntılarda boğulmak istemiyordu. Arada O'nu cahil yerine koymak isteyenlere ağızlarının payını vermek, en büyük zevki olmuştu. İnsanlardan soğumuştu adeta şu bir sene boyunca. Öyle çıkar peşinde koşan, yalancı, düzenbaz, öyle riyakar insanlar tanımıştı ki. Artık önyargılı olmaya başlamıştı. Ondan da korkuyordu. Çünkü hep kendine önyargı ile davranılmıştı. O da öyle olmak istemiyordu.

Zengindi, saygın bir ailesi vardı. İyi bir eğitim almıştı. Güzeldi. Ve çevresindeki herkes tüm bunlara uygun davranmadığını düşünüyordu. Halbuki o sadece içinden geldiği gibi davranıyordu. Bugün de şemsiyesini unuttuğu için, yağmurda ıslanmıştı ve buna aldırmadan yağmurun tadını çıkarmaya karar vermişti. Oysa toplantıdaki herkes O'na anormalmiş gibi bakmıştı. Yağmurda ıslanmış olmanın nesi tuhaftı. Anlamıyordu. Sanki toplantıya bir sululuk katmıştı. Bunu düşününce bir an gülümsedi. Evet belki de sulu ve ıslak bir toplantı olmuştu.