Nokta Atışı.

Hayatın kurgusu.. O saniyelik nokta atışları.. Bilirsiniz değil mi o anları. Aslında çoğu kez farketmeyiz bile. Ahh... bir fark etsek, belki çok şey değişir hayatımızda. Hayatımızın ömürlük dediğimiz o yaşamının saniyelere nasıl ustaca işlendiğini.

Böyle ani kararlar verdiğim anlarda, başıma gelecek kötü ya da güzel bir şeyi kaçırdım mı acaba diye düşünürüm. Ve aslında çoğu kez beni, olacak kötü şeyden koruduğuna inanırım.

Elbette böyle düşünmeme neden olan çok önemli bir olay yaşadım.

Dün, çok da kalabalık olmayan trafikte, kırmızı ışıkta bekliyordum. Derken, biri gelip aniden arabanın ön camında belirdi. Öyle çok korktum ki. Çığlık attım. Yardım isteyen biri idi. Korkmuştum ama kızmıştım da. Camı açıp:

-Niye öyle aniden çıkıyorsun !? Ödümü patlattın.

-Affet abla, şimdi yeşil yanacak, seni kaçırmak istemedim.

Derken, yeşil ışık yandı. Ve anında arkamdaki araba kornasına basmaya başladı.

-Abla, gitmeden bir ekmek parası...

Bir ona baktım, bir yeşil ışığa. Sonra çantamdan elime gelen ilk parayı bakmadan verdim. Arkamdaki sabırsız şöförde bu arada beni sollayarak yanımdan kornasını çalarak geçti.

Bende tam gaza bastım ki, korkunç bir ses geldi. Kocaman bir tır, beni sollayıp giden arabayı ezip geçti. Dahası hala duramamış önüne gelen tüm araçlara çarpıyordu. Tırın arka kısmı sallanarak arabamın önüne kadar geldi. Tam önümde devrildi.

Şaşkın gözlerle olan biteni izlerken:

-Abla, başının gözünün sadakası dememe kalmadı. Allah razı olsun, inandım, cidden gönlünden koparak vermişsin.

Yüzüne baktım, verdiğim parayı öptü. Eyvallah deyip, uzaklaştı. Sanki çok olağan bir şey olmuştu. Ardından bakakaldım. Bir şey diyemedim.
Ortalık bir anda savaş alanına dönmüştü. Ne yapacağımı, ne düşüneceğimi bilemez halde öylece kalmıştım.
İnsan derinlemesine düşününce içi ürperiyor. Benim önümü kesen o kişi, beni kurtarırken arkamdaki kişinin ölümüne sebep olmuş gibi görünüyordu.
Halbuki sadece hayat o nokta atışlarından birini yapmıştı. Neden sonuç ilişkisi.
Ömrümüz boyunca kimbilir böylesi kaç olay oldu da, biz farkında bile olmadık.



Kurgudur..