Bir 5 Haziran daha geçti gitti. Bir çevre gününü de atlattık. Bir dizi etkinlik olmuştur. Birkaçını biliyorum.
Ve bildiğim birşey daha var. Çevreyi temiz tutmak sonradan öğretilecek birşey değil. Çocukluktan gelen birşey. Ve çocuk yaptıklarının çoğunu görerek öğrenir. Bir nevi taklit ederek. Bir örnek seçer kendine ki bu örneğin iyi yada kötü olduğunu bilmez yada yargılamaz. Ki çünkü o bir çocuktur. Yaptıkları çoğu şeyi neden yaptığını hiç anlamazsınız.
Hal böyle olunca asıl suçlu kim acaba diyor insan? Kim bu çevreyi kirletirken örnek aldığımız ilk kişi?
Peki bunun bir anlamı olacak mı? Giden onca şeyi geri getirir mi bu ? Hayır.
Hergün canını yaktığımız, küçük dediğimiz bu dünyanın o küçücük bedeninde oluşturduğumuz lekeler gitmez. Öyle lekeler, öyle geri gelmez hatalar ki yaptıklarımız dengesini bozduk dünyanın.
Yazını da karıştırdı, kışını da. Yaşlı bir ihtiyar gibi. Ama unutmuyor. Kestiğimiz ellerini yada kollarını, çirkinleştirdiğimiz o paha biçelemez yüzünü gördükçe unutması mümkün değil. Oksijenini azalttık. O da yetmedi ciğerlerini yaktık. Kül ettik. O da yetmedi dostlarını, evlatlarını katlettik. Doğa harikası buzulllarını da yavaş yavaş eritmeyi başardık.
İntikamı mı şimdi karışan mevsimleri, olağanüstü doğa olayları dünyanın ?
Hayır.
Dünya bilmez intikam almayı. O sadece bozulan dengesinde bir denge oluşturmaya çalışıyor. Ayakta ve güçlü olduğunu gösteriyor bizlere.
Asıl güçlü ve büyük olan o. Küçük olan biziz. Ve bir küçük olarak affedilmeyi beklemek yerine sorumluluk almayı öğrenmeliyiz. Çünkü biz büyüdükçe dünya küçülmeyecek. Ama geriye baktığımızda bize gülümseyen ve büyüdüğümüzü gören bir dünya bırakabiliriz. Bizden sonraki küçüklere iyi örnek olarak.
Onlara gülümsemeyi bilen, sevgiyi ve ilgiyi hakeden bir dünyamız olduğunu gösterelim.
Evet özel günler sadece bir gün değildir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder