Bir insanı yetiştirmek sanattır. Bir kadının, annenin sanat eseri. En büyük yardımcı ise baba.
İnsanı yetiştirmek kolay değildir elbet. Bir bebeğin bakımından bahsetmiyorum yalnız. Zira bakımını, şuan şirketleri bile kurulan bakıcılar yapar. Onlara dadı da denir. Bebeği/çocuğu bakmakla görevlendirilir onlar. Bakım denilen, yemesi, içmesi ve temizliğini kapsar.
Oysa, yetiştirmek o kadar değildir. Hiçbirşey bilmeyen, şekilsiz ve boş olan bir ruha şekil vermek hiç kolay değildir. Öyle ki o, sizin artılarınızı da eksilerinize kopyalar. O sebeple, elinizden geldiğince iyi bir kopya olmalısınız. Yani daha ziyade iyi bir yetiştirici olmalısınız.
Anne denilen sıfatı taşımakla da bir insanı yetiştirme sanatı elbet ve ne yazık ki aynı değildir. Çünkü zira, çoğu anne sıfatını taşıyan insan, doğurmaktan ötesini beceremez. Umarsamaz da diyebiliriz.
Bir insanı yetiştirmek, bir sanattır. Bir insanın en büyük eseri. O eser ki, ne bakmaya kıyabilirsiniz ne de bir kusurunu görmeye. Paylaşılmaya kıyılamasa da, başkalarından gelen övgüleri duymak, en büyük gururdur.
Zordur, bir insanı yetiştirmek. Bir sanat eserine dönüştürmek...
Tüm annelere sevgiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder