27 Temmuz 2012

Benim Hiç Bisikletim Olmadı.


Aslında sadece benim değil, abim hariç biz 4 kız kardeşin hiç bisikleti olmadı.

Bunu yıllar evvel yaşanan o olaya bağlıyorum ben. Yoksa ailem bize alırdı herhalde, diye düşünmekteyim.

Yanlış değilse henüz okula bile gitmiyordum. Zira anlatılanlar harici bildiğim, hatırladığım bir şey yok olayla ilgili.

Abim, o zamanlar henüz daha ilk okul öğrencisi. Bizim o vakitlerdeki evimizin önündeki yol, az ileride dereye doğru iniyor. Yani bayır aşağı bir yol ve yine yukarı çıkıyor. O bayırda az mı kaydık biz  küçükken. Bi kere eteğimi bile ortadan ikiye ayırmıştım kayarken. :)

Abim bisikletine biniyor yolda. Her zamanki gibi. O bayırdan aşağı inerken, yoldan geçen araba ona çarpıyor. Sanırım bir anda önüne çıkmış. Ama çarpan vefalı biri çıkmış da kaçmamış. Annem de evin önünde, yakında yani. Gidiyor yanına, görüyor ki oğlu kanlar içinde. O an oracıkta öldüğünü düşünüyor kadın. Şok atlatılınca, çarpan kişi arabasına atıp, hastaneye götürüyor abimi.

Genel muayenesi yapılan abim, bir ara kendine geliyor. Midesinin bulandığını söylüyor. Ve annemin anlatmasına göre, parça parça kan kusuyor. Ve anlaşılıyor ki, abim beyin kanaması geçiriyormuş. Ameliyata alıyorlar. Ve abim doktorun büyük başarı ile kurtuluyor. Annem hala o doktora dualar eder.

Bu olaydan sonra bildiğim bizim evde bisiklet yasaklandı. Ee bize de hiç alınmadı. Biz 4 kız kardeş, bisikletsiz bir koca çocukluk geçirdik.  

Son olarak eklemek isterimki; o kazanın gerçekleştiği o yolda, yaklaşık 4 sene evvel bir kız çocuğu, henüz 6 yaşında var ya da yoktu, araba çarpması sonucu hayatını kaybetti. Ve sonrasında o yola hız levhası kondu... ....

 

10 yorum:

  1. Ucuz atlatmışsınız geçmiş olsun tekrardan ama üzülme.
    Bisiklet sevdam yüzünden benimde başıma birsürü şey geldi :)
    Bisikletin yasaklanması mantık olarak çok doğru yine olabilir psikolojisi.
    birde neyden çok kaçarsan o başa gelir o daha pis birşey

    YanıtlaSil
  2. Bendede var böyle bir anı şu yazdıklarına öyle çok benziyorki..Yaşadığımız kötü durumlara sebebiyet veren etkenleri temelli hayatımızdan çıkarmak ve uzaklaştırmek aslında doğru bir şey değil..Hafızanda kazılı kalıyor..Yerinde olsam eğer bisikletin yok ise alır ve gönlümce gezerdim o bisikletle Hayalperestçim..

    YanıtlaSil
  3. Dikkat edin bakın, hep öyle olur zaten.
    Bir yerde alınması gereken önlem yaşanan acı bir olay sonrası akılları başa getirir ve önlemler alınır, levhalar konur.

    Ayrıca annenizin yerinde hangi anne olsa aynı şekilde davranırdı.

    YanıtlaSil
  4. Ferhat Bayram; doğru, haklısınız. İnşaallah. :)
    Safransarı; Teşekkürler, aslında o kadar üzülmüyorum. Yada hiç. İnsan bilmediği şey için pek istekli olmuyor galiba.
    Beyaz Sayfa; bisikletle ilgili tek anım, arkadaşımın peşinden koşuşturmamdır. Bakınız, resimdeki gibi. :) :) O yüzden pek binme özlemim yok şuan.
    Zeugma; Evet, maalesef ki öyle oluyor. İlla birşey yaşanması lazım. Ama ölümlü. Elbette, hangi anne o manzara karşısında sukunetini korur ki.

    YanıtlaSil
  5. haklıymış sizinkiler bi daa bisiklet almamaya.
    ne kötü bişiymiş yaşadığınız.
    o foto gerçek di mi.
    :)

    YanıtlaSil
  6. Ne uğursuz yolmuş:((

    Annenin durumu tabii ki biraz psikolojik. Aynı durumda ben olsam benim çocuklarım için yapar mıydım diye düşündüm. Bunu bilmek çok zor tabii oturduğum yerden...

    YanıtlaSil
  7. Deeptone; ama sonrasında koca adam olduğunda yine bisikleti olan o idi. :)
    Yok değil, gibi derken, benziyor manasında demek istemiştim. Netten buldum resmi. Gerçek derken, bana ait olduğunu soruyorsunuz herhalde. Ben öyle anladım. :) :)
    Semi'nin Mutlu Elleri; Şimdi o yolun biraz daha yakınında oturuyoruz yine.
    Devamlı olmasada bir süre bisiklet uzak tutulurdu gibime geliyor. Yinede dediğiniz gibi bilmek zor. :)

    YanıtlaSil
  8. evet kardeşlerin sandımdı.
    :)
    ha haaaa abin şanslılardan bu hayatta o zaman.
    :)

    YanıtlaSil