16 Ağustos 2013

Hastalık Yapan Twitter.



Efenim, teşhisi şöyle konduruyorsunuz kendine. Ama gayet açık, net ve lütfen rica ediyorum dürüst olun. Hastalık bu nihayetinde, utanılacak bir şey değil. Tedavisi var mı bilmiyorum ama. Bulunur kesin, telaşa gerek yok.
Şimdi...
Twitteri açtınız. Tivit yazma yerine tıkladınız. Başladınız düşünmeye. Bir yandan da yazacağınızı yazıyorsunuz.
Güzel mi ki... oldu mu böyle... beğenilecek mi ki... ya kimse beğenmezse... çok mu saçmaladım ki acaba... etkileyici duruyor mu ya...
Gibi gibi düşünceler aklınızdan her daim geçiyorsa siz hastanız demektir. Sizde beğenilmeme korkusu var. Twittera özel bir hastalık bu. Siz tivitlerinizle kendinizi rahatlattığınızı düşünüyorsunuz ama aslında derinden derine, beğenilecek mi acaba, düşüncesiyle boğuşuyorsunuz. Hadi itiraf edin. O tivitleri laf olsun diye atmıyorsunuz. Her tiviti bini kırk yararak atıyorsunuz. Bin türlü endişe ile. Hatta kaç kere yazıp yazıp siliyorsunuz, kimbilir...
Ah.. ahhh.. Hasta eder bu twitter insanı. Ediyor bile. Pis, kaka twitter ne olacak...

27 yorum:

  1. Üç gündür Twitter hesabımı dondurdum. Dört gündür de Facebook'a bakmıyorum, aslında kurtulabiliriz. Bu biraz da bizim elimizde. Kendimi sınadığım günlerdeyim anlayacağınız. Twitter ve Facebook olmadan da yaşanabilir durumunu kanıtlamak istiyorum, bağımlılıktan kurtarıyorum kendimi. Ondan sonrası rahat zaten, alıştıkça bu duruma, eskisi kadar aramaz oluyor insan. Tavsiye ederim. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben kapatmadım ama kullanmıyorum diyebilirim. Hiç birşey yazmıyorum ikisine de. Facebooku zaten sırf liseden arkadaşlar var diye tutuyorum. Twitteri blog için. :) konu paylaşıyorum tivitte sadece artık.
      ilk zamanlar aman birşey yazayım dedim, yazmaya bıraktığım vakitlerde. Ama dediğiniz gibi alışıyor insan.
      rahatlık ciddende.

      Sil
  2. dusundugumuzu yazamiyoruz iste cunku sadece 148 harf yazabilirsin :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçi o da etkilidir ama bahsi geçen hastalık etkeni beğenilme dürtüsü.

      Sil
    2. Beğenilme dürtüsüne kesinlikle katılıyorum. Eskiden böyle bir durum yoktu. Hakikaten eskiden her şey daha saftı. Sosyal medyanın, buna bloglar da dahil bence. Bu kadar çok okunmasının, bu kadar çok rağbet edilmesinin en önemli etkeni beğenilme dürtüsü. Yazdığımız, paylaştığımız her şeyi beğenilme ihtiyacı hissederek yapıyoruz. Maddi bir karşılığı olmuyor belki ama, manevi bir karşılığı olsun istiyoruz.

      Sil
    3. Aynen. Her gün o istatistiklere baktığımızda, yüzümüz biraz tebessüm etsin İstiyoruz o rakamlarla. :)

      Sil
  3. facebook twitter boş asıl en güzel blog :) kendimi en iyi orda anlatabiliyorum düşünmeden dert etmeden :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değil mi? Blog daha başka. Tamam, burada da beğilmek, okunmak istiyoruz ama önceliğimiz hep bir adım önde olarak kendimizi anlatmak oluyor. :)

      Sil
  4. çok ama çok doğrusun.
    :)
    kapattım zaten blog yetiyo.
    :)

    YanıtlaSil
  5. Hasta olduğumu açıkladığın için çok sağ ol .... :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) Siz sağ olun. Bende öyle idim. Kurtuldum gitti.

      Sil
  6. doğru demişsin ama beğenilmeme korkusu sadece twitterla ilgili değil ki şahsen ben normal hayatımda da yaşıyorum bunu.. mesela üçbeş insan toplanmışız, bir şeyler konuşuluyor, ben bişey söylemek istiyorum ama elli kere düşünüyorum söylesem mi söylemesem mi diye.. tabi o sırada zaman geçiyor konu değişiyor filan söyleyemiyorum :D tivitıra kaç kere yazıp sildiğimi saymaya da onlarca abaküs yetmez..
    lan çok ciddi hastayım ben :) bana bi doktor.. bi de dondurma..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) açıkcası bende öyleyim. Özellikle ilk karıştığım ortamlarda öyleyimdir. Tanışıp kaynaştığım arkadaş ortamlarında öyle değilim. O ortamda güvenim oluyor ama diğerlerinde ağzımı açmak için on kere bin kere düşünüyorum. Konuşulan mevzuda bilgi sahibiyim ama desem mi demesem mi diye binsaat düşünüyorum. sonra da niye demedin ya, belki bir hayrın dokunacaktı şapşal diyorum kendime. Sıkıntı yaşıyorum kendi içimde. :)
      Şimdi sabah sabah dondurma yenmez.. sonraa.. :D

      Sil
  7. :) arkadaşlarım var ellerinde telefon devamlı o tivit derdinde..Benimde hayatımda şu an sadece blog var..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O her daim tivit atanlar ayrı dünyaların insanı, bence. :)

      Sil
  8. tiviti öyle düşünen blogda yazı yazınca delirir ama.
    Ya hepten kötüyse yazı? :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) İşte önceki yorumların birinde dediğim gibi, öyle ama kendi içimizi dökmek hep bir adım önde oluyor burada.
      Yoksa o kadar yazı yazamazdık ki.

      Sil
  9. Şöyle söyleyeyim, nereye yazarsak yazalım düşünerek yazmak lazım. Ben blog yazılarını da zor yazarım, uygun kelimeleri seçmeye çalışırım, birçok kez okurum yayınlamadan önce.
    Sosyal hesapların tümünde varım nerdeyse. En çok sevdiğim blog. Facebook`da hem Mutlu Eller olarak, hem kendi adımla varım. Twitter`ı daha çok okumayı tercih ediyorum sanırım. Kelime kısıtlamasından dolayı net ifade edebiliyorsam yazıyorum, daha çok paylaşıyorum.
    Eskilerin dediği gibi "azı karar, çoğu zarar". Her şeyde olduğu gibi fazla abartmamak gerek:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, abartmamak en iyisi. Bende düşünüyorum yazarken. Defalarca okuyorum, değiştiriyorum falan.
      Kendimce en iyisini bulmaya çalışarak yayınlıyorm. Ne kadar oluyorsa artık. :)

      Sil
  10. vay arkadaş,
    elalem nasıl vakit buluyor da hastası oluyor yaw.
    bana da bırakın az vakit, azcık hasta olur gibi yapsam yeter...
    öksüremiyorum bile yaw :D

    aha bir gıcık oluştu galiba,
    öhüü öhhüü :)))

    hmm şimdiii, yazdıklarımı :
    ben beğendim,
    sen beğenmek zorundasın zaten. :D
    onlar da beğenir kesin,
    o beğenmese de olur...
    bu gıcık zaten, onu kimler beğensin, bu demişim şahsına.
    kimse de kalmadı....
    şimdi sıra tivit edinmeye geldi.
    benim tivitim var mıydı yaw :S

    Not: Bu yorumdaki tüm kişiler ve diğerleri tamamen hayal ürünüdür.
    Bir de çaktırma ama çubuğu birkaç kere kaydırdım.
    ateşim mi var ne, bir halsizlik de var sanki :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :D :D Du önce güleyim.
      Sana bir vakit bulmalı önce. Bak nasıl hastası oluyorsun sonra. Sen bile kendini tanıyamazsın hee.. :)
      Bakayım var mı ateşin.. yok yok. Turp gibisin Maaşaallah. :D

      Sil
  11. Heheheh ilk günler tam da tarif ettiğin gibiydim. Sonra geçti, kalıcı değil bence bu durum ya da ben de kalıcı olmadı..
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Olabilir. İlk zamanlar kendini gösterme çabası ile daha fazladır belki de. :)
      Çok iyi olmuş, iyi bir şey değil çünkü. Bende braktım o yüzden. :D

      Sil
  12. Merhaba !

    Yazınızı okudum gayet başarılı ve faydalı içerikler. Sizleri de sağlık bilgileri ve şifalı bitkiler hakkında içerik sunan sağlık portalımız e-tedaviye bekleriz. Yayın hayatınızda başarılar dileriz....

    Sağlıcakla kalın...

    YanıtlaSil