Saatler
şu an 12:12.
Ne
zaman böyle anlara gelsem, o rivayet de gelir aklıma. Biri beni
düşünüyor... Ama kim ben bilmiyorum.. Keşke bilsem diye
içlenirim bir de. Söylese bana da, bak ben seni düşünüyorum
diye.. Şu, şu sebepten.. belki de sevdiğinden.. ha, belki de
nefretinden. Ama bilsem ya, kim düşünüyor.
Gerçek
değil ya hani, o an birinin beni düşündüğü. Benim de o an
zaten bilmem imkansız. Öyle değil mi? ... Ya da değil.
Olmadığını iddia edebiliyorsak, varlığını da iddia
edebiliriz.
Çoğu
insan sever ya yalnızlığı.. Ben sevmem. Biri olsun yanımda, beni
hiç bırakmayacağını bildiğim. Ve bileyim, beni düşünen o.
:)
Ben de yalnızlığı sevmem ha hatta en korktuğum şeylerden biridir. Çünkü sabaha bile sevdiklerime tutunarak uyanıyorum. Hep derim "bildirimler hayat kurtarır." telefon ötmese, mail gelmese, biri aramasa sanırım yemek falan yemem :D
YanıtlaSil" bildirimler hayat kurtarır "
SilNe doğru, ne etkili bir söz. Şöyle bir düşününce gerçekten de öyle.
Ellerimizi sıkı sıkı tutacak biri olsa ne güzel olurdu değil mi? Hoş olurdu..
YanıtlaSilElimizi sıkı sıkı tutan ve bir de yanımızda yürüyen biri olsa. :)
Siliyi bişi olurdu herhalde ama işte o kişiye bağlı.
YanıtlaSil:)
:) O kişi de iyidiri iyi.
Sil