Anı Yaşamak Mutluluktur..

Hayal, geç kalmamak için, dolu olan otobüse biner. Otobüsün içinde, ilerlemeye çalışırken, otobüsün hareket etmesi ile dengesini kaybeder. Birine çarpar. Adı Meyal'dir. Hayal, çok mahçup bir şekilde:

-Affedersiniz. Çok affedersiniz.

-Affettim gitti.

Hayal'in, Meyal'in gülümseyerek affettim demesi hoşuna gider. Gülümseyerek karşılık verir. Ona arkasından şöyle bir bakar. Tam başka yöne dönmüşken, Meyal, başını Hayal'e doğru çevirir.

-Niçin bana bakıyorsunuz ? Benim arkamda da gözlerim var.

Hayal, şaşırır. Ne diyeceğini bilemez. Arkası dönüktü, nasıl görür baktığımı diye düşünür.

-Şey..

Meyal, kocaman gülümseyerek ona bakar.

-Arkamda gözlerim yok. Uzaylı değilim. Sadece 6.his diyelim.

-Nasıl yani..

Bir yandan da gülmektedir. Meyal' de gülüyordur.

Hayal ve Meyal, otobüs yolculukları boyunca muhabbetlerine devam ederler. Meyal, Hayal'den önce iner. İnmeden güzel muhabbet için teşekkür eder.

İkisi de bu güzel tanışmadan ve muhabbetten memnun kalır. Günlerine kattıkları güzel bir anıdır.

Hikayenin devamında, Hayal ve Meyal'in birbirlerinin telefonlarını aldıklarını ya da tekrar karşılaşıp birbirlerine ilanı aşk ettiklerine dair varsayımlar kurulabilir. Serbesttir.

Benim hikayem bu kadar. İnsan bazen anlık güzellikler yaşar. İlla devamı gelmesi şart değildir.

Yanlış mıyım... :D

Son olarak, yaşanmış bir olay değil, tamamen kurgudur.