Kelime Oyunu 7 - Kriz

Aynanın karşısında, ağlamaktan kızarmış gözlerine, yorgunluktan çökmüş morarmış  göz altlarına, solmuş yüzüne, sararmış dişlerine ve dağınık saçlarına uzun uzun baktı. Hala yaş akıyordu gözlerinden. 

Derin bir nefes aldı önce. Gözyaşlarını sildi. Saçlarını güzelce topladı. Yüzünü yıkadı soğuk suyla bir güzel. Sonra dişlerini fırçaladı. 

Tekrar baktı aynadaki kendine. Gülümsemek istedi. Olmadı. Görünüşü bir nebze onu mutlu etmişti ama yetmedi. Başı hâlâ feci derecede ağrıyordu. Ne ara bu kadar tiryaki olmuştu. Dünden beri içemediği sigara yüzünden, hem kendini hem çocuklarını çok üzmüştü. Sigara içemediği her saat sinirleri daha bozulmaya başlamıştı. O da bu sinirle çocuklara bağırıp duruyordu. 

Arkasını dönünce, iki çocuğunun kapının yanından kafalarını uzatıp ona baktığını gördü. Yakalanınca kaçtılar hemen. Yanlarına gitti. Sarıldı ikisine de. Oğlu annesine mutlu musun diye sordu. Kadın mutluyum dedi. Öptü kokladı çocuklarını. Duvarda asılı, eşinin elindeki  tek fotoğrafına bakıp, yineden ağlamamak için zor tuttu gözyaşlarını. 

Eşi hayatta olsaydı bu halde olmazdı. Parasızlıktan ne çocuklara istedikleri herşeyi alabiliyordu ne de kendine sigara. Bir çıkmazda idi. Elindeki parayı sigaraya verse çocuklara yeteri kadar yiyecek alamazdı. Iki gündür başını ağrıtan, sinirlerini harap eden bu çıkmaz onu çok yormuştu. Oysa aldıkları maaş yeterdi bir şekilde ama bu ay çocukların ikiside hasta olmuştu. Beklenmedik çok masraf çıkmıştı. 

Çocuklarına, "hadi büyük  markete gidelim" dedi. Çocuklar öyle bir sevindi ki bu habere. Kızının saçlarını topladı önce. Oğlunun gömleğinin yamulmuş yakasını düzeltti. Kendi üstüne baktı, sonra gidip eşinin hediye ettiği, çok sevdiği ama her zaman giymeye kıyamadığı gömleğini giydi. Eşine bakıp gülümsedi bu sefer. Gömleğine dokundu, eşine dokunur gibi.

Kapıdan çıktıklarında Lilipa ile karşılaştılar. Lilipa, lila renk çerçeveli gözlüğü, her zaman yanında olan lila renk çantası, yaz kış hep taşıdığı küçük lila renk şemsiyesi ile çok tatlı bir teyze idi. 

Birbirlerine selam verdiler. Tam gidiyorlardı ki, Lilipa onları durdurdu. Çantasından para çıkarıp, kendisine de elma alabilir mi diye sordu. 

Kadın tabi deyip aldı parayı ama baktı ki para fazla idi. Tam bu fazla değil mi diyecekken, Lilipa elini tutup, "fazlasıyla da çocuklara istediğini alırsın yavrum. Sende kendi ihtiyacını karşılayabilirsin" dedi.

Göz göze geldi iki kadın. Duymuştu bağırmaları demek. Utandı ve üzüldü bu duruma. Lilipa ise merhametle bakıyordu gözlerine. Ezmeden sevgiyle. 

O sırada kız çocuğu coşkuyla, "Lilipa teyze ne renk elma istersin" diye sordu. "Kırmızı elma mı, yeşil elma mı, sarı elma mı,  mor elma mı, siyah elma mı" derken erkek olan sözünü kesti. "O renk elmalar olmaz ki. Onlar televizyonda."

Lilipa güldü dinlerken. "Siz hangisinden isterseniz  banada ondan alın", dedi çocuklara. Çocuklar gülerek, kırmızı elma ve yeşil elma dediler.

Onlar gidince dairesine çıkmak için  merdivene yönelen Lilipa, merdivenin başındaki elma poşetini de alıp yukarı çıktı.  

Markete gidip geldiler. Çocuklar mutlu. Kadın mutlu. Çocuklara  elma verip kendi balkona çıktı. Burnuna direk küllüğün kokusu geldi.

Cebini yokladı. Küllüğe baktı. Kendini sardı kollarıyla. Gömleğin kokusunu, eşinin kokusunu duymak istercesine kokladı.

"Başarmama yardım et", diye fısıldadı. 

.....

....