Evyah Bebeğim Tweetledi

Aguuu...
Mammaa...
Inngaa...



Bunlar ne böyle diye sorduğunuzu düşünüyorum.
Aslında tanıdıklar değil mi?
Bebeklerin çıkardığı sesler bunlar.
Ve belki de bazı bebeğin ilk tweeti, ilk yorumu da.

Sosyal paylaşım sitelerinde kendileri hariç çocukları için hesap açanlar az değil. Belli kesimi açıp bırakıyor. Bi fotografını koyuyor. Bir iki yorum o kadar.
Ama bilmediğim, bunu gayet ciddi bir şekilde yapanların da olduğuydu. Resmen bebekleri için sanal bir arşiv niteliğinde hazırlıyorlarmış hesaplarını.
Dünyanın birçok yerinden çok sayıda takipçileri, hayranları olanları bile varmış.

Yani düşünün. Sizin anne babanız sizin için taaa doğduğunuz ilk günden açmış bir face ve twitter hesabı. Sizi dünyaya meşhur etmiş. Büyüme sürecinizi ilk günden takip eden, tanımadığnız bissürü insan. Her halinizi biliyorlar desek yeridir. Gerçi bazısı abartmamış, belli kısma özelleştiriyormuş ama. Neyse siz büyüyorsunuz. Birgün karşınıza biri çıkıp sizi tanıdığını söylüyor. Bir bebek gibi seviyor sizi. Ne yaparsınız ?

İnternetteki bebek fotografları bu şekilde çoğalıyormuş demek. Çocuğunun resmini yayınlayan anne/babalar sayesinde.

Açılan ve paylaşılan her şeyin çocukları için ileri de unutulmaz bir anı olacağı konusunda hepsi hemfikir gibi.
Bilinçli olanlar olduğu kadar bilinçsiz olanların da olduğu bir gerçek.
Bebeğini şimdiden bir birey olarak görüp, paylaşımlarını ona yapanlar da var.
Bence de en doğrusu bu. İleri de o çocuğun, tüm bunlara güleceği düşünülemez. İçlerinden birine illaki keşke kimse görmeseydi, bilmeseydi diyecektik.
Bunu geçmişte, büyüklerimiz büyük aile toplantılarında yapardı. En meşhuru da " hadi göster" lafıdır.
Yada toplarlar küçüklük tüm resimleri, herkesciklere gösterirler. Çocuk bunların kiminden utanır. Öyle ya bu onun özelidir.

Şimdiki zamanda da  öyle düşünmeli. Üstelik net ortamında. Neyi, nasıl, kimlerle paylaşılacağı önem taşıyor. O geleceğin bir bireyi olacak sonuçta.

Sanal olmasından ziyade, kendi açımdan düşünürsem, çocuğum için tutabilirsem kanlı,canlı bir defter tutmak isterim. Ve bir albüm. Hatıralarını masabaşı yada dizüstü pc den değil de benim kendi el yazımla, özenle yazdığım o özel defterden okusun isterim. İleride sararmış, eskimiş fotografları olsun mesela.
Çok mu gerikafalı düşünüyorum acaba?
Belki çocuğum bir tweetim bile yok diyerekten naralar atacak  ilk cümlesinde...
Belli mi olur... (: