Dıt dıt .. Diye Öttüm Ben.

Bugün işyerindeki bazı evrakları kaymakamlığa götürmem gerekiyordu.

Aldım evrakları, kaptım kentkartımı çıktım yollara. Otobüse bindim, kartımı okutuyorum. Öğrenci bir kızımız şöföre para uzatıyordu. Adam kabul etmedi. Durak bakkalın önünde, git paranı bozdur gel dedi kıza şöför bey. Gitti geldi kız. Sonra arkamdan biri dürttü. Baktım o kız. “abla kartını kullanabilir miyim ?” dedi. Normalde otobüslerde orta yerde söylerler. İsteyen kartını uzatırdı. Bu kız direk beni gözüne kestirmiş. Artık karttaki bakiyemi mi gördü naptı? Birde kart şahsıma ait değil, işyerindeki kart. Yani iş icabı bir yere gidiyorsak kullanıyoruz. O yüzden kimseye kullandırmam kartı. Ama kız direk bana deyince, bir şey diyemedim. Sessizce uzattım kartımı. Birde iki kere tıklatmaz mı? Anaa.. dedim içimden. Sonra parasını uzattı. Aldım bende. Karta geri yüklemeyi düşünüyorum çünkü.

İndim, geldim kaymakamlığa. Girişte polisbeyamca var. Güvenlik geçişi var. Çantayı kenara bıraktım. Geçtim.. Dıttt.. Dıtt.. öttü. Polisbeyamca, baktı şöyle bana. Ben üstüme bakıyorum, ona bakıyorum. “ne var üstünde “ dedi. Bir şey yok dedim. Telefonun? Dedi. Yok o çantada dedim. Eteğimin üstünde metal gibi şeyler var. Onlar mı acaba dedim ama onlar ötmezmiş. Saatim mi dedim, yok o da ötmezmiş. Başka bir şeyde yokki dedim. Nereden geliyorsun dedi, dedim böyle böyle. Evrak bırakacağım. Sonra tamam deyip çantamı aldım gidiyordum ki, “ işyerin nerde ki ?” dedi. Tarif ettim. Tamam dedi. Çıktım yukarı.

Acaba diyorum, sırf meraktan mı sordu yoksa beni denemek için mi sordu. Çıkarken selam vereyim dedim ama vazgeçtim, çıktım geldim.

Şimdi aklıma geldi, cebimde 50kuruşum vardı. O mu öttü ki acep?

Birde ben sömüklü mü oldum nedir. Bakalım sahici mi yoksa geçici mi bu durum.