25 Şubat 2013

Kıymık...

Hani eline, küçük minnacık bir kıymık batar. Batar da öyle bir canın yanar. Tüm canın oraya toplanmıştır ya..

Her dokunduğunda takılır o kıymık ve daha da yakar canını...

Çıkarmak istedikçe daha da işler içine.. İçine girer, parçan olur zamanla kıymık..

Unutursun o kıymığı içinde.. bir yenisi batana kadar...

Ben o kıymık olmak istiyorum...

Canını yakayım ama içinde olayım.. Ve unut sonra beni, içinde.. 

14 yorum:

  1. ama unutmasın yaaa hep aklında olayım...

    YanıtlaSil
  2. Bu çoook güzel olmuş..:)
    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Beğenmenize sevindim. :) Sevgiler, saygılar..

      Sil
  3. insanin içini sizlatma derdisiniz yani ? ama biran once o kiymigi çikarma derdine girerse ???;))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bana, içinde kalamasam da bıraktığım o iz ve acı yeter o halde.. ;) :)
      Hem kimbilir.. belki kıymığın canı daha çok yanıyordur.. kim biliyor.. :)

      Sil
  4. aaaaa ama bunu ben düşünmüş olmak isterdim.
    süpeeeer.
    :)

    YanıtlaSil
  5. yav ne güzel anlatmışsın. Dur canını yakmayayım da ben, gıcıklık yapayım ama o bunlara kızmasın :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) Kızmaz kızmaz.. İnsan bazen, gıcıklık yapacağı, ya da ona gıcıklık yapacak birini istiyor yanında. Kızmak için değil, var olduğuna inanmak için.

      Sil
  6. Ben ömür boyu batan bir kıymık olmak istiyorum. Bunu isteyebiliyorsam ömür boyu sürsün etkisi. Buna deymiş anlaşılan.

    YanıtlaSil