Böyle Bitmesin..

Aklımda binlerce soru. Hepsi cevapsız. Nedenler, beynimi işgal etmiş gibiler. Onlara da verecek cevabım yok. Tek bir cevap, hepsine yetecekken, benim hiç cevabım yok. Yüreğim sıkışıyor. Daralıyorum. Ama bulamıyorum o cevabı.

Telefonum çalıyor. Bakmama gerek yok. Yine O arıyor. Biliyorum. Bir de O'na verecek bir cevabım olsaydı. Ondan önce yüreğime bir cevap verebilseydim. Kimse anlamıyordu beni.

İsteksizce, bakmadan açtığım kapıda, O, karşımda. Yanında, adını bilmediğim ama yüzünü nakış gibi beynime kazıdığım kadın.

Bir şey demeden, dinlemeden, direnmeden kapıyı açık bırakıp, öylece içeri girdim. Koltuğa oturdum. İkisi birden peşimden içeri girdi. O, önümde diz çöküp, elimi tuttu. Kadına baktı. Kadın telaşla çantasını karıştırmaya başladı. Heyecanlıydı. Mahçuptu. Görebiliyordum. Çantasından evlilik cüzdanı çıkardı. O, aldı. Açtı ve bana gösterdi. Umut doluydu gözleri. O güzel gözleri. Sevdiğim adam. Evlendiğim, kocam dediğim kişi. Şimdi, karşıma geçip diz çökmüş, bana çaresizce masumiyetini ispatlamaya çalışıyor. Ama bilmiyor. Bilmemekten öte, beni anlamıyor.

Derin bir nefes aldım. Konuşmam gerekiyordu, biliyorum. Elimle yüzünü okşadım. Güç almak istiyordum. Ama O'na dokunmak, beni hepten güçten düşürdü.

Ayağa kalktım. Kadına, gidebileceğini söyledim. Gitti.

Sadece ikimiz kaldık. Tam konuşacaktı. Susmasını işaret ettim. Sağolsun, sustu. Bu işimi kolaylaştırırdı. Otursam mı, ayakta mı kalsam, bilemedim.

-Seni o kadınla gördüğümde ilk aklımdan geçen, beni aldatıyor olmandı. İlk aklıma gelen !..

Bu ne demek biliyor musun? Bu nasıl içimi acıtıyor biliyor musun? Neden, diyorum. Neden.. Neden aklına ilk o geldi. Sen hiç mi güvenmedin bu adama... Neden, sorgusuz sualsiz gitmek istedin.. Neden... Ben sana neden güvenmedim... Seviyorum. Aşığım. Evlenmişim seninle. Ama senin yanında başka bir kadın görünce, aklıma gelen, aldatılmak oldu. Nedenini, bana söyler misin? Ya da boşver. Benim bu soruya cevap vermem lazım. Yüreğim cevap vermeli. Şu an öyle çok canım acıyor ki. Eğer gerçekten aldatılsaydım, belki de bu kadar acımazdı. Bu nedenler acıtıyor içimi. Bunların cevabını kendime veremeden seninle yeniden birlikte olamam. Olamam.. Sana eskisi gibi sarılamam. Yüzüne bakamam. Sen değil, ben kendimi aldatmış gibiyim..

-Peki, sen de benim tek bir soruma cevap ver. Böyle mi bitsin istiyorsun ?...

-Sen, böyle mi devam etsin istiyorsun ? !..

-Ben seni seviyorum. Sadece bunu biliyorum. Ve inandığım bir şey de şu; o soruların cevabını tek başına veremezsin. Savrulursun. Ama kürek çekmeyi denersen, ya kurtulursun ya da batarsın. Yüreğinde o kürekleri çektirecek kadar yerim yoksa... ..

Sustu ve çıkıp gitti. Beni, sorularımla başbaşa bırakıp gitti. Üstüne yenilerini ekleyerek üstelik.

Canım daha çok acıyor. Ona gitme diyemememin nedeni mi bu kadar canımı yakan... yoksa gitmesi mi...