İnsan, başkasını tanımaya çalışırken kendini de tanıyormuş.
O'nu keşfetmeye çalışırken, kendini keşfediyormuş da, buna ne çok şaşırıyormuş.
Daha önce tatmadığı duyguları yaşarken aklı karışıyormuş.
Dahası, kendini koca bir çocuk sanıyormuş. İlgi verirken, ilgi de bekliyormuş.
Kendini zor bir sınavda sanıyormuş. Yanlış yapmaktan çok çok korktuğu.
İnsan, bazı şeyleri yaşamadan bilemiyormuş.
İnsan, tanıdığı her yeni birinde, kendini daha çok tanıyormuş.
Günaydın :))
YanıtlaSilGerçekten de öyle ama sen çok güzel kelimelere dökmüşsün :))
Günaydın. :)
Silİçimden geldiğince yazdım. Teşekkürler. :)
ayynen!
YanıtlaSilGüzel keşiflere diyelim o halde.. :)
SilHep böyle samimi olman dileğiyle o halde kalemine sağlık:))
YanıtlaSilİnşaallah..
SilÇok teşekkürler. :)
İnsan; kendisini başkasında gördüğü ve bulduğu an; karşı konulmaz bir iradesizlik de yaşayabiliyor. Ne kadar kendini yetiştirip, donanımlı olsa da insan; ayakları yerden kesiliveriyor. Bazen insan aynaya baktığında ben bu muyum deyiveriyor.
YanıtlaSilEvet. Haklısınız.
SilAllah doğruluktan ayırmasın. :)
Cidden öyle en iyiyle en kötüyle her tanıştığımız kişiyle tanışmamızın bir sebebi var bir adım ileri götürüyor bizi aslolan bize bir adım yaklaştırıyor.:)
YanıtlaSilKalemine sağlık klavyene ya da. :)
Teşekkürler. :)
SilEvet, herşeyin sebebi var, şu hayatta.
Bunlar ne güzel kelimelerle anlatılmış gerçekler...
YanıtlaSilTeşekkürler.
Sil:-)
yazan çok doğru yazmaş valla :)
YanıtlaSil:-)
Silbozuk saat misali gibi.