Başımın şiddetli ağrısı ile
gözlerimi açtım. Başımı çevirdim ve yanımda yatan adamı
farkettim. Gözlerim faltaşı gibi açıldı o an. Kimdi bu adam,
ben neredeydim. Kendimi resmen yataktan aşağı attım. Kalbim
yerinden çıkacak gibiydi. Korkudan ölebilirim. Neler oluyordu
böyle. Neredeydim ben? Bu yatakta, bu adamla ne işim vardı?..
Derken adam uyandı. Gülümsüyordu.
Sonra bana tuhaf bir şekilde bakarak:
-Ne oldu hayatım? Korkmuş gibisin.
Niye orada öyle bakıyorsun?
Korkmak mı.. Ölüyorum korkudan.
Yerimde çakıldım kaldım. Allah'ım neler oluyor.. Bu adam beni
tanıyor ama ben tanımıyorum. Nasıl oluyor bu iş..
Yataktan kalkıp bana doğru gelmeye
başladı. Birden tüm kuvvetimle çığlık attım.
-Uzak dur benden ! Uzak dur..! Kimsin
sen!
Yere çömelip ağlamaya başladım.
-Canım.. sen iyi misin? Ben kocan,
sabah sabah şaka falan mı yapıyorsun? Korkutma beni.
Kocam mı.. Yüzüne baktım. Yüzündeki
endişe ve şaşkınlık, beni biraz sakinleştirir gibi olsa da, ben
bu adamı tanımıyordum. Bu eve ilk kez gelmiş olmalıyım. Yalan
söylüyor. Sonra etrafa bakmaya başladım. Hayır, hiçbirşey bana
tanıdık gelmiyor. O da etrafa baktığımı farkediyor.
-Bak, düğün resmimiz bu.
Duvardaki resmi gösteriyor.
İnanamıyorum. Evet, ikimiziz. Yüzüne bakıyorum. Gülümsüyor.
Yatağa oturuyor ve çekmeceden bir evlilik cüzdanı çıkarıyor. Bana
uzatıyor.
-Bak, biz evliyiz. Resmi olarak. Hemde
tam 1 senelik. Ooo.. yıldönümümüz dünmüş. Affet hayatım..
Sarılmak istiyor ama kendimi
çekiyorum. Yine şaşırıyor. Hala inanamıyorum tüm bunlara.
Hatırlamıyor muyum gerçekten. Yoksa tüm bunlar yalan mı..
Elimle yüzümdeki yaşları silerken
yüzüğümü farkediyorum. Aklıma, çıkarıp içine bakmak geliyor.
O da yüzüğünü çıkarıyor. İçindeki ismi ve cüzdanı
gösteriyor.
-Hayatım, tamam ilk yıldönümümüzü
unuttum ama bu abartı olmuyor mu?
Yine yaşlar akıyor gözümden. Bu
sefer korkudan değil. Başka bir şey.
-Ben hiçbirşey hatırlamıyorum...
hatırlamıyorum..
Elindeki cüzdan düşüyor elinden.
Geri gidip yatağa oturuyor.
-Sen ciddisin...
Göz göze geliyoruz. Öyle çaresizce
bakıyoruz ki birbirimize..
.....
Böyle bir durum sizin başınıza
gelse...
Naparsınız?
Adamın yerinde olsam fırsat bu fırsat der evden kaçardım :D
YanıtlaSilFazla mı duygusuzum ne bu aralar (:
:D
SilGüldürdünüz beni.. Çok yaşayın siz.
Kadının yerinde olsam ve bir tek onu hatırlamasam kesin sevmiyodum der fırsatı bulmuşken kaçarım :D
YanıtlaSilAmaa kendimi bile hatırlamıyosam mecbur kalırım.
Üzülür müyüm? Hatırlamıyorum ki üzülmezdim heralde ;)
Ama okurken kendimde düşünmeyince üzüldüm :))
Nasıl kendimle çelişiyorum ben ya :D
Ama harikaydı canım benim :*
:-)
Silinsan o an kendini hatirlar mi..
ama kendinde üzülmemen iyi bence. :-)
tesekkürler
Ay inanmıyorum ya,çok fena bu :/
YanıtlaSilNe yapardım hiç bilmiyorum..
Evet. Kötü bir durum.
SilBilmemek daha iyi.
Yazıya yorum yapayım derken "Siz olsaydınız"la karşılaşmak sarstı bak. Zaten paranoyak birisi olduğumdan hatırlayana kadar inanmayabilirdim... İyi ki yüzüklerin içine isim yazılıyor ama belli de olmaz adam uyurken takmıştır belki... Şeyy adımızı hatırlıyo muyuz peki? Tamam bence susayım ben :D
YanıtlaSil:-)
SilHerseyi unutmak ya da belli bir dönemi... hangisi daha kötü..
Allah korusun ya, ön güzel geçmesi gereken flört dönemi ve cicim aylarını hatırlamak isterdim doğrusu :)
YanıtlaSil:-)
Sildeğil mi amma.
ve evet. Amin..
unutan için ne kötüdür ama yaaa. unutulan için de. bilemedim valla. çok zor yerden sordun yaa :)
YanıtlaSil:-)
Silzor soruları severim. ama sormayı. cevaplamayı degil.
iyiymiş ölesi daha kolaymış :)
Sil:-)
Silyani..
Muhtemelen sakinleşmeyi bekler ve bi doktor aramaya başlardım. Gerçekci olmak lazım. :)
YanıtlaSilÇok haklısınız. :)
SilTebrik ederim.
mimlediiim :)
YanıtlaSil:)
SilBakayım..
Bak bende bir mim daha vardı. Onu unuttum.