13 Haziran 2014

Unutmak.


Başımın şiddetli ağrısı ile gözlerimi açtım. Başımı çevirdim ve yanımda yatan adamı farkettim. Gözlerim faltaşı gibi açıldı o an. Kimdi bu adam, ben neredeydim. Kendimi resmen yataktan aşağı attım. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Korkudan ölebilirim. Neler oluyordu böyle. Neredeydim ben? Bu yatakta, bu adamla ne işim vardı?..
Derken adam uyandı. Gülümsüyordu. Sonra bana tuhaf bir şekilde bakarak:
-Ne oldu hayatım? Korkmuş gibisin. Niye orada öyle bakıyorsun?
Korkmak mı.. Ölüyorum korkudan. Yerimde çakıldım kaldım. Allah'ım neler oluyor.. Bu adam beni tanıyor ama ben tanımıyorum. Nasıl oluyor bu iş..
Yataktan kalkıp bana doğru gelmeye başladı. Birden tüm kuvvetimle çığlık attım.
-Uzak dur benden ! Uzak dur..! Kimsin sen!
Yere çömelip ağlamaya başladım.
-Canım.. sen iyi misin? Ben kocan, sabah sabah şaka falan mı yapıyorsun? Korkutma beni.
Kocam mı.. Yüzüne baktım. Yüzündeki endişe ve şaşkınlık, beni biraz sakinleştirir gibi olsa da, ben bu adamı tanımıyordum. Bu eve ilk kez gelmiş olmalıyım. Yalan söylüyor. Sonra etrafa bakmaya başladım. Hayır, hiçbirşey bana tanıdık gelmiyor. O da etrafa baktığımı farkediyor.
-Bak, düğün resmimiz bu.
Duvardaki resmi gösteriyor. İnanamıyorum. Evet, ikimiziz. Yüzüne bakıyorum. Gülümsüyor. Yatağa oturuyor ve çekmeceden bir evlilik cüzdanı çıkarıyor. Bana uzatıyor.
-Bak, biz evliyiz. Resmi olarak. Hemde tam 1 senelik. Ooo.. yıldönümümüz dünmüş. Affet hayatım..
Sarılmak istiyor ama kendimi çekiyorum. Yine şaşırıyor. Hala inanamıyorum tüm bunlara. Hatırlamıyor muyum gerçekten. Yoksa tüm bunlar yalan mı..
Elimle yüzümdeki yaşları silerken yüzüğümü farkediyorum. Aklıma, çıkarıp içine bakmak geliyor. O da yüzüğünü çıkarıyor. İçindeki ismi ve cüzdanı gösteriyor.
-Hayatım, tamam ilk yıldönümümüzü unuttum ama bu abartı olmuyor mu?
Yine yaşlar akıyor gözümden. Bu sefer korkudan değil. Başka bir şey.
-Ben hiçbirşey hatırlamıyorum... hatırlamıyorum..
Elindeki cüzdan düşüyor elinden. Geri gidip yatağa oturuyor.
-Sen ciddisin...
Göz göze geliyoruz. Öyle çaresizce bakıyoruz ki birbirimize..
.....


Böyle bir durum sizin başınıza gelse...
Naparsınız? 





18 yorum:

  1. Adamın yerinde olsam fırsat bu fırsat der evden kaçardım :D
    Fazla mı duygusuzum ne bu aralar (:

    YanıtlaSil
  2. Kadının yerinde olsam ve bir tek onu hatırlamasam kesin sevmiyodum der fırsatı bulmuşken kaçarım :D
    Amaa kendimi bile hatırlamıyosam mecbur kalırım.
    Üzülür müyüm? Hatırlamıyorum ki üzülmezdim heralde ;)
    Ama okurken kendimde düşünmeyince üzüldüm :))
    Nasıl kendimle çelişiyorum ben ya :D
    Ama harikaydı canım benim :*

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :-)
      insan o an kendini hatirlar mi..
      ama kendinde üzülmemen iyi bence. :-)
      tesekkürler

      Sil
  3. Ay inanmıyorum ya,çok fena bu :/
    Ne yapardım hiç bilmiyorum..

    YanıtlaSil
  4. Yazıya yorum yapayım derken "Siz olsaydınız"la karşılaşmak sarstı bak. Zaten paranoyak birisi olduğumdan hatırlayana kadar inanmayabilirdim... İyi ki yüzüklerin içine isim yazılıyor ama belli de olmaz adam uyurken takmıştır belki... Şeyy adımızı hatırlıyo muyuz peki? Tamam bence susayım ben :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :-)
      Herseyi unutmak ya da belli bir dönemi... hangisi daha kötü..

      Sil
  5. Allah korusun ya, ön güzel geçmesi gereken flört dönemi ve cicim aylarını hatırlamak isterdim doğrusu :)

    YanıtlaSil
  6. unutan için ne kötüdür ama yaaa. unutulan için de. bilemedim valla. çok zor yerden sordun yaa :)

    YanıtlaSil
  7. Muhtemelen sakinleşmeyi bekler ve bi doktor aramaya başlardım. Gerçekci olmak lazım. :)

    YanıtlaSil
  8. Yanıtlar
    1. :)
      Bakayım..
      Bak bende bir mim daha vardı. Onu unuttum.

      Sil