Eskimeyen Bayramlar Herkese

Nerde o eski bayramlar...
Derler, deriz ya, diyoruz ya hani çok görmüş geçirmiş biri olarak.

Ben bile (ki çok da görmüş biri değilim ama) diyorum. Aslında ben nerde o çocukluk yıllar diyorum. Amcalarımız, teyzelerimiz ise hem gençlik, hemde çocukluk yıllarının özleminde diye düşünüyorum.

Eski bayramlar, eski insanlar... Kendi bayram heyecanını, şimdiki  çocuklarda göremeyenlerin serzenişi.

Çocukken bayramlık almanın heyecanı. O bayramlığı arkadaşlarına gösterme telaşı. Şıklık yarışı. Ve tabiki şeker toplama yarışı vardı bizde.
Hatırlıyorum. Baya gezerdik elimizde poşetle. Hiç isteksiz, gönülsüz gittiğimi bilmem. Ayrı bir şeydi o. O bayramdı işte bize göre.
Şimdi babamın gözü kapıda. Çok çocuk gelmedi diyor. Gezmiyor artık çocuklar...
Aslında geziyorlar. Ama çok değil. Bayramlar değişmedi ama insanlar değişti. Korku var ailelerde artık...

Bayramlar aynı.
Ama nerde, o güzel bayramları yaşayan insanlar... Büyüdüler mi ? Evet. Beğenmiyorlar yeni nesli, ondan eski günlerinin hasretini çekiyorlar.

Bayramlar da gezilir. Ama bayramlar tatil değil, sevdiklerimize özlediklerimize zaman ayırma vaktidir.
Şu koca dünyada, iş güç arasında unutulan büyükleri sevindirme, küçükleri şımartma vaktidir bayramlar.

Eski bayramlar nerde... ?
Kapalı, sandık sarısı olmuş hatıralarda mı ... ?
E çıksın o vakit eskimeyen bayramlar. Çünkü hatıralar eskimez...

Herkese İyi Bayramlar