Sevmeye Yeteneksizim Deme...

Beceremedi sevmeyi... Sevmeye yeteneksizdi. Sanki sevmek yetenek işi.

Doğarsın, büyürsün. E doğal olarak gelişirsin. Bu ölçede aynısın. Yoksa bir hastalığın.

Utanmayı beceremiyorum denmez. Kızmayı da. Bu duygular içinden gelir. O ana göre gelişir. Ve sonra kaybolur. Kimse demez ki şu becereksize bak bi beceremedi utanmayı.
Ama söz konusu sevmeye gelince iş değişiyor nedense..
Birini sevmek yetmiyor mesela. O sevginin bi ömür sürmesi lazım. Adı sevgi olsun diye. Yoksa sadece heves olarak kalıyor. Sende gündelik heves yaşayan biri olup çıkıyorsun.

Şimdi burda bir hata yok mu?

Biz sevgiyi fazla mı önemsiyoruz da, bi ömür sürsün istiyoruz.
Yoksam, her heyecana sevgi diyerekten onu yerden yere mi vuruyoruz ?

Her iki şekilde de yanlış olan sevginin bir yetenekten sanılması. Yetenek öyle herkese bağışedilen bir şey değildir. Ki bu sebepledir ki sevgi yetenek değildir.

Çünkü, zira, ammavelakin herkes sevmeyi bilir. Kendince. Kalıpsız.

Sahibi için düşmana kafa tutan köpeğin sadakatı sevgiden gelir. Köpeği için buz tutmuş -ama buzu çatlayan- nehirde yürüyen insanın bu fedakarlığı sevgidendir. Yeteneği var ise de o buzda düşmeden yürüme yeteneğidir sadece.

Sevmeye yeteneksizim deme. Sadece zor beğeniyorum diye düşün. Beğeni bu duygunun en başıdır çünkü, bana göre.