Kafam Karışık

Bakıyorum ama göremiyorum. Göremiyorum görmek istediğimi. Belki de yanlış yerde arıyorum, bilemiyorum ki...

Gülüyorum, bak diyorum işte ne güzel. Gülümsemek güzeldir. Gülümsetebilmek daha güzel. Ama hayat geçmez ki gülerek...

Derdim var diyorum, sessiz ve usulca. Öylece anlatıyorum, hafiflik geliyor. Ama diyorum yetmiyor ki...

Güvenmek istiyorum. Güveniyorum da belki. Sonra bir şey oluyor. Uzaklaşıyorum. Çekiyorum ellerimi ellerinden. Herşey anlamsızlaşıyor...

Zaten ne anlamı vardı onu da bilmiyorum ki. Anlamsızlık içinde anlam mı aradım ki? Bilemiyorum...

Ne gülmek, ne paylaşmak ne de güvenmek yetiyor. O eksik parçayı bi türlü koyamıyorum yerine. Olmuyor. Bende mi o eksiklik yoksa karşımdakinde mi ? Onuda ayırtedemiyorum... Bilemiyorum.

Ya istemiyorum kimseyi... Ya da istediğimi daha bulamadım... Bilmiyorum. Kafam çok karışık...