İçimden Geçenlere Dur ! Demem..

Desemde siz inanmayın, bazen çok kabalaşıp, en çirkin halimle “ dur.. hopp.. yok artık..” diyerekten durdurup, hatta susturuyorum içimdekileri.

Şimdi öyle olmayacak. İçimden geçenleri, gelip geçmesin, gelsin geçsin, izi kalsın diye, yazıyorum. Niyee.. çünkü bir mim olayı var ortada. Kaşındım canım ben. Ortaya en tuhafından bir yazı çıkaracağım dedim üstelik.

Gelelim içimdekilere. İçimden, şu birkaç gündür, bir çiçek meselesi geçiyor. Gerçi biraz özelime giriyor ama benim bu düşüncelerim bir tuhaf bence.

Bu yılın başı idi. Yolda biri ile yürüyordum. Bir çiçekçinin önünden geçtik. Yanımdaki kişi dönüp bana:
-ne tür çiçek seversin, dedi. Yahut hangi çiçeği seversin de demiş olabilir. Unuttum. Bende cevaben:
-Niye sordun ki ? Dedim. Halbuki hani denir ya kabak gibi ortada idi sormasının nedeni. Oda “hiçç.. dedi. Galibaa.. Bende biraz içimden konuşur gibi, biraz sessizce;
-ımm.. gül olabilir.. gibisinden laflar ettim.

Sonuç; bir şey yok.. o kişi ile bir daha görüşmedim. Şimdi birkaç gündür o diyaloglarımız aklıma geliyor. İnsan soracağına bir gül kapar değil mi ama.. ama nerdee.. Aha böyle bir daha almaya fırsatın olmaz işte.. Alsaydı bir şeyler değişir miydi.. sanmıyorum.

Şimdi ben geçenki mim gibi, başkalarını mimlemeyi unuturmuşum. Yok yok, unutmadım bu sefer. Kimi mimlesem ki... Gerçi baştan dediğim gibi çoğumluğumuz zati, içimizden geçenleri yazıyoruz. İçimdeki ses, geçenler, bana aynı geliyor da ondan öyle diyorum. O bakımdan mim severlerden bir iki blogdaş seçeyim;

Biricitconsungünlüğü, Ebola günlükleri ve Süpercellma. İçinizdeki ses, ne diyor ki...