Bugün aynı yoldan geçtik seninle. Senin bastığın yerlerden geçtim. Aynı anda baktık sağımıza solumuza, sonra geçtik karşıya.
Bakkala uğradık. Aynı şeyi almak için, aynı şeye uzandı elimiz. Elim elime değdi o an. Seninde için ürperdi mi?
Aynı arabaya bindik. Aynı koltuğa oturduk. Yol boyunca aynı camdan aynı manzaraları izledik seninle.
Akşam olunca, ahh.. olunca.. işte o zaman başlıyor ayrılık. Sen evine gidiyorsun, ben evime. Hemen yan daireye üstelik.
Hep böyle yakınken, böylesi uzaklarda yaşamak birbirimizden.
Sen sustun, ben sustum. Doğa bizi bir araya getirmeye çalışıyor, kendince.. biz ısrarla reddediyoruz sanki. Zamanla oyun oynuyoruz..
ya senden 5 dakika erkenciyim.. ya da hep geç kalıyorum sana...
zaman oyalama beni...
bilirsin, izlerin kalıcıdır senin..
oyalama beni..
Çok güzel olmuş :)
YanıtlaSilZaman, oylama kimseyi...
Bu arada bir mimin vardı takıntılarla ilgili ama sen daha önce yapmışsın bile :)
:) Teşekkürler. Keşke...
SilEvet, gördüğüm an yaptım desem yeridir. :)
Herşeyin sorumlusu zaten o zaman :) Hep..!:) Güzel olmuş,teşekkürler paylaşımınız için..
YanıtlaSilKesinlikle.. :) Tek suçlu zaman.
Sil(:
Ne tesadüftür ki yazını okurken Hüsnü Arkan-Birsen Tezer'in "Hoşgeldin" isimli şarkısı çalıyordu bilgisayarımda.. Şarkıda da şöyle diyor : "Sen bana geç geldin , ben sana erken.."
YanıtlaSilYazan ellerine sağlık.. Çok beğendim.
Ne güzel tesadüf olmuş. Bende dinlemek isterdim. :)
SilTeşekkürler.
zamanla eşgüdüm içinde olmak iyi bence.
YanıtlaSil:)
Bazen, seni geride bıraktığını düşünüyorsun..
Sil