Bir Pazar Günü – Banyo Sefası

Hopp.. şittt.. Kendi banyom değildir..

Nicedir aklımda olan, artık cidden kokmuş olan bizim 4 tanecik muhabbet kuşumuza banyo yaptırdık, bu pazar.
Ne keyif ama.

Kaptım bunların kafesini. Çıktım bahçeye. Önce kafes temizliği tabi. Sonra arka tarafa geçtik. Koydum bunları yere, aldım elime hortumu.. açtım sonuna kadar, tuttum üstlerine.. diyeceğimi sanmayın.. daha o kadar canileşmedim. O kadar da bıkkınlık duymuyorum daha.



Suyu hafif kısıp, parmakla önüne siper edip tuttuk suyu. İlkten
kaçıştılar. Sonra alıştılar. Babaları olan, içlerinde en büyüğü olanı görmeniz lazımdı. Hani yazın sıcağından bunalmış insan, suyun altına kendini bırakır ya, şöyle baş geride. Hehh ... işte.. bizimki de aynen öyle idi. Hiçç istifini bozmadan duruyordu öyle, kafası
geride. Arada gagasını açıp kapıyor. Belli ki su içiyor. Tam keyfindeydi yani babamız. Yavrularda alıştı. Bir tek annemiz biraz
sorun yaşadı. Zira zaten zırt pırt yumurtlamaktan münasip yerlerindeki tüyleri baya azaltıydı. Birde hepsinden baya minik ve tüyleri kısa. Hal böyle olunca, suyun altında eşit kalmalarına rağmen, en çok ıslak olan o idi. Babamızı görseniz zati, demezsiniz hiç, bu muydu suyun altında kalan diye. Sanki mübarek penguen, tüylerde bir gıdım ıslaklık yoktu yani. Yavrucuklarda yine belli idi. Ama anacıklarını görseniz, sanki elle mıcıkladık onu. Kulak delikleri bile görünüyordu yani. Allah'tan bir şey olmadı, hepiciği tertemiz, akpak oldular, banyonun sonunda.

Ama dedik ki, hava iyi. Biraz doğada kalsınlar. Ağaca asacaktık ama yer bulamadık. Sonra tabure üstüne koyduk. Bende şöyle 5 adım geride, yerde oturuyorum. Elimde atari, oynuyorum. Ama gözüm bizimkilerde. Sonra ilerideki kediyi farkettim. Bıraktım oyunu, “pişştt.. pişttt...” diyorum. Yok, tınlamıyor kedi. Yaklaşıyor. Ama yavaştan. Sonra bir hızlandı, bende bir kalktım, gittim kafesin dibine. Aynı anda vardık desem yalan olmaz. Taburenin ayakları dibinden döndü kedi. Bizim kuşlar çıldırdılar tabi, tehlikeyi farkedip. Sonra kedicik, yan bahçeye süzüldü, ordan bakıyor. Dedim bu beni takmıyor. Kuşları yem etmeyelim. Zati bundan öncede balkonda, buna benzer bir tehlike atlatmışlardı. O zamanda yetişmiştim son dakikada. Hatta o vakit, kafese ulaşmayı başarmıştı kedi. Tutamasaydım, devirecekti kafesi.

Akşama doğru da, yavru bir kedinin peşine düştük. Aman yanlış olmasın. Tamamen iyi niyetle. Nereden geldiğini tam bilemediğimiz kedicik, bahçenin örgü tellerinden geçmeye çalışıyor. Ama o küçük deliklerinden. Kafa tamam geçiyor, ama gövde yok.. bunu anlıyor, geri çekilecek de, kafa sıkışıyor tabi oraya. Binbir zahmetle çıkartmayı başarıyor.

Eve gidip süt getiriyor ablam. Ben ondan bu arada gözümü ayırdım, arkaya doğru gitti. Ablam elinde süt, bakındı bulamadı. Kayboldu sanki. Yok yani önden çıkamadı, arkadan nasıl çıksın ki dedik. Bir zaman sonra, dedim ablama “kalk yine bakalım şuna..”. Arkada güneşten nasibini bolca aldığından, baya büyüyen lahanalar var, kabak var. Kabakta almış başını gitmiş. Öylece bakınırken, gözüm kabağın büyük yaprakları altında onu gördü. Sarı sarı minik kediciği bir anda gördüm orda. Ablam başta gördüğüme inanmadı, arada şaka ettiğim için. Sonra gitti yanına, sütü koydu önüne. Ama yok, içmiyor mübarek hayvan. Bakıyor öyle. Arada gözleri sanki kapanacak gibi oluyor. Ama içmiyor, öylece bakıyor sadece. Sonra ablam, evet yine o. Ben uzak kalmayı tercih ettim. Gitti yanına. Bu kaçtı öteye. Ablam peşine. Dedi, “ sende ordan git üstüne yakalayalım da zorla içirelim. Tam gidiyordum üstüne, kedi bahçenin örülü telinden bir delik buldu, pırr.. gitti komşu bahçeye.. bakakaldık ardından.

Pazar günleri dışarıda, doğada geçince iyi geçiyormuş. Artık seviyor muyum nedir pazarları..

Not: resimlerdeki, ilk resimdeki tek kuş, bizim babamızın tıpkısının aynısı. İkinicide ki kuşlarda, yavruları anımsatıyor. Kedicik de aynı.Ama yavru olanın. Diğerini boş geçin. Benzerlerini buldum hususi. :) Ama yakındır, yakında kendi çektiklerimi koyacağım sadece. Umarım..