Beni Başkalarıyla Karşılaştırma, Kategorize Etme

Bugün işimden bahsetmek istedim, nedense.. İşim nedir, ne değildir, ne iş yaparım diye değil. Ne iş yaptığımı söylemeyeceğim. Belki bir yerde geçmiş olabilir, yazmıştın zati diyenlere, yani ben biliyorum diyenlere sözüm yok. Ama şiittt.. çaktırmayın.

Haziranın sanırım 26 idi, ilk işime başlayış tarihim. Aslında çalışan bile değilim. Hem çalışan görünüp hemde çalışmayan biri olmak biraz tuhaf. Merak etmeyin canım, karanlık işler karıştırmıyorum ben. Bulunduğum pozisyon biraz tarifsiz işte. Aslında tarifi var ama yok. Neysee..

Bu yıl itibari ile 6 sene dolmuş olacak. Vayy.. Tam 6 sene. Kimine göre, boşuna geçmiş bir 6 sene bu. Zira elime geçen, dişe dokunur bir şey yok.

İşimle alakalı mevzuya gelelim. Hafızam iyidir. Bazı zamanlar sekter ama olsun o kadar. Gördüğüm insanı, ismi falan kolay unutmam. Ama şu var, unutmamak için çaba sarfedersem ters tepiyor niyeyse.

Bize gelen bazı insanları tanıdığım halde tanımadım diyorum. “hani diyor geçen gelmiştim”, “sabah gelmiştim şunun için”. İlkten bir bakıyorum, tanıdım evet dersem ne olur şimdi. İçimden o an ne gelirse en çok onu söylüyorum. Ve doğru tahmin yaptığım çoktur. Niye mi? Evet, insanlar -bendahil- biri sizi tanıdığında mutlu olur. Ne alaka demeyin, insanın hoşuna gidiyor, bunu gözlemlerimle söylüyorum. İşte bundan yüz bulanlarda yok değil. Maalesef varlar. İşte böylelerini tanısam da tanımamış gibi yapıyorum. Mesela patronumu -patron kelimesinide kendi için ilk kez kullanıyorum- iki kez görmüş biri gelip bana “ beni tanıyor” demesi, bunun ispatı. Geldiğinde bahsediyorum, ki adam hiç hatırlamıyor. Hatta resmini görüyor, çok sonra çıkarıyor, hatırlıyor.

Birde işi olmadığı zaman, aynı işi yapan başka kurumları örnek gösterenler var. Ki onlar insanda sinir kat sayılarını arttırma şampiyonudurlar.
 “ ee niye olmuyor ki, başkası yapıyor amaa..”
Ee banane kardeşim yapıyorsa yapıyor. Kendi bileceği iş. Onun sıkıntısı bu, benim değil. Git o yapsın işini madem öyle.. diye cevaplar veresigeliyor insanın ama veremiyorsun. Haa.. bazen çok sinir ediyor, diyorsun. Sonra yüzsüzlüğe vuruyor işi.
Herşeyi kitabına göre yapan insanlarız ya biz, bize hangi kitaba, kurala göre yapıyorsun bunu, ya da yapmıyorsun diye hesap sorma moduna girenler ise, sadece işim görülsün de nasıl olursa olsun politikası ile, bezdirme taktiğinin her yolunu denerler. Maksat kural, kanun kelimesi ile adam korkutmaktır. Kendini bilmiş göstermektir sadece. Tabiri caizse, yersen..

Aslında burası bir nevi danışma kurumu. İşi olanda geliyor, olmayanda. Tutup kahve içmeye gelen bile var.
Kimi "ben dünyanın merkeziyim" edalarında, burnu kafdağında gelir, sanki bana tenezzül eden kendi değil, ben ona muhtacım gibi. Kimi de tam tersi bir mahçup, bir kibardır ki, onlar candır.

Haa birde şu var. İş harici netteyim ya ben şimdi. Kimi geliyor, beni burda bilgisayar başında tıkır tıkır yazarken görüyor ya, çok çalışıyorum sanıyor. Bazen hoşuma gitse de, insan kandırmak gibide oluyor bazen. Neysee.. bu konu üzerinde çok konuşmaya, düşünmeye luzüm yok.

Çok konuştum. Bitiriyorum. Ve son olarak, benim asıl işimi bilen arkadaşım Cenk'e selam ediyorum burdan.