16 Haziran 2012

Gardırop

Açtım kapılarını gardırobumun.
Düşünüyorum, ne giysem bugün..
Mutluluk göz kırpıyor bana,
Rengarenk, ahenkli hali ile.
Hava da güzel neden olmasın..
Sonra gözüm hüzne takılıyor.
Karalar bağlamalı.
Neden olmasın ki, yalnızım zaten..
Havanın güzelliği de kar etmez,
Buğulu buğulu görünür ..
Nasıl da istekli durur.
Mutluluk.. alıyor  yine neşesi gözümü.
Yakışıyormuş bana zaten.
Bazen de sebepsiz hüznü yakıştırıyorum kendime..
Ama onunla gidemiyorum bir yere..
Görmesinler istiyorum, paylaşamıyorum onu.
Ama öyle çok ki dolabımda.
Belki de gizlice kurtulmalıyım.
Gitmeliyim..
Sonunda çözümü buluyorum.
Üstümde mutluluk, heybemde hüzün..

4 yorum:

  1. mutluluk elbisesini giyip heybesinde hüzün taşıyanlar..bi hayli var bu dünyada..yalnız değilsin..
    çok iyi anlatmışsın yazını çok beğendim..

    YanıtlaSil
  2. Çok güzel anlatmışsın.. Gerçekten, hüzün dolu insanların çoğu mutlu görünmeye çabalıyor, inandırmaya çalıştığı yalnızca kendisi olsa bile..

    YanıtlaSil
  3. Teşekkürler, Ebola ve Sessizgemi. Haklısınız. Beğenmenize sevindim. (:
    Deeptone, ayrıca teşekkürler.

    YanıtlaSil