Küslük

Hava karardı yine..

Halbuki sabah, o masmavi gökyüzünü görebiliyordum. Huzur veriyordu.
Şimdi ise geceye özenmiş bir gündüz yaşıyorum. Geceye inat parlaması gerekirken, kararmış bir gün.
Yoksa güneşte mi küstü bana..
Ya da bulutlar küsmüştür bana. Güneşle olan muhabbetimi kıskanmışlardır. Geceye olan bilinmez sevgisizliğimi kullanıyorlardır. Zira karanlıktan korkmam. Ama bu demek değildir ki, karanlıkta durmayı seviyorum. Hatta bazen korkabilirim de.
Bunu bilip, bulutlar şimşeklerini de üzerime yollayabilirler.
Belki çok da küstüler ve ışığı bile alacaklar dünyamdan.
Boşalıyor bulutların karanlığı.
Kimi seviniyor.. kimi kahrediyor..
Ben gibi okumasını bilenler bulutları, kaçtılar bir yerlere.
Kaçamayanlar aldı payını yağmurdan.
Sahi bana küsmüş müydü bulutlar..