Hayalleri Askıya Almak

Zor bir karar. Hayalsiz yaşamak..
Bilmem, belki de bana zor geliyor. Sanki hiç yok mu hayaller kurmadan yaşayan birileri. Vardır elbet.

Hayalsiz nasıl geçer ki gün?

Sabah kalktığımız vakit, gün nasıl geçecek sorusu, en basit bir hayal işte. İyi geçmesini hayal ederiz. Sorun çıkmasın isteriz. İstemek belki de hayal etmek.

Sahi hayal dediğimiz şey, kime göre hayal. Hayal ne? Hayal perest ne ya da kim?

Bugün istatistiklerimde vardı buna benzer bir kelime. Hayal perestin kelime anlamı nedir, diye yazıyordu.

Hayalperest hep hayaller mi kurar? Hiç gerçeklik yok mudur ki hayatında. Hani denir ya, gerçekler bir tokat gibi patlar yüzünde. Kaç hayalperest, ömründe kaç tokat yemiştir, saymış mıdır hiç?

Saysa şayet, hayalperestliği gider mi?

Saymasa ne değişir?

Hem belki tokatlana tokatlana, tokatlaması öğrenir de, az biraz gerçekçi olur bir hayal perest daha.. Amaç da o değil mi zaten? Sahi o mu amaç? Bilmem.

Hayaller askıya alınır mı? Hayal kurmaya ara vermek diye birşey var mı mesela?

Bir hayalperest, kaç tokat sonrası acısını anlar? Anlar ve askıya alır artık hayallerini.

Ya cidden bir yük ise hayaller, insanın omzunda. Ve yorulmuşsa insan artık o yükün altında. O yük, o tokatlardan daha fazla canını yakıyorsa.. vazgeçmek doğru karar olmaz mı?

Bir hayalperest eksilse şu hayattan, bu kaç hayalprestin umrunda olur ki? Kaçı bilir, birinin eksildiğini.. anlarlar mı birbirlerini, aynı dünyanın  farklı insanları?
Bence anlamazlar.

Hayaller belki birdir ama kuran farklıdır, kurduran farklıdır.. kuruşlar hep farklı farklıdır..

Hayaller yük değildi belki de, onu yük yapan, sadece kuran kişi idi. Ki bu satırları yazarken bile kaç hayale daldı..