Belkili Hayaller..

Bazen.. Hatta çoğu zamanlar hiç anlamıyorum.

Belki de anlamaya çalışmak anlamsız. Sana bazı anlamlar yüklemek anlamsız.

Ama.. ama işte, bazen öyle şeyler söylüyorsun ki.. düşündürüyorsun beni.

Ve ben düşününce en iyisini ve en kötüsünü düşünüyorum. Aklım karışıyor. Hayallerim karışıyor. Ve sen inadına susuyorsun çoğu zamanlar.

Anlamıyorum.. anlamlandıramıyorum seni.. bir yere koyamıyorum. Belki de hiç yoksun, olmayacaksın da. Ben hep bir hayalle konuşmuş olacağım.

Belki.. belki.. benim kurduğum hayalleri sende kuruyorsun.. belki.. bunu düşünmek bile öyle uzak bir hayal ki.

Ama belki, belki düşünüyorsundur sende. Ve benden çekindiğinden bir şey diyemiyorsundur. Öyle ya, belki bilmeden senin cesaretini kıracak şeyler söyledim. Söylüyorum.

Hayal... hayal değil mi tüm bunlar.. benim hayalim.

Seni kendime yakın yapan benim.

Ve yine uzaklaştıran, yine benim.

Kaybolmak çok fena biliyor musun? Kararsızlıklarda... Bilinmezliklerde kaybolmak.. fena.. can yakıcı. Umut yıkıcı... yakıcı..

Bazen sen de aynı benim gibi düşün istiyorum. Bilmeden, birbirimize aynı şeyleri çektirmiş olalım. Çok mu zalimce sence bunu istemem...