Tarzımı Arıyorum.

Gören var mı?

Iyykk.. iğrenç oldu, geri aldım. Yokmuş gibi farzedin bu cümleyi. (Silsene kardeşim o zaman diyenlere, o zaman iğrenç olduğumu nasıl öğreneceksin ki, diyorum.)

Evet.

Ben öyle her konuda, gerekli gereksiz konuşmaktan galiba sıkıldım. Dünde bumerangda blog tarzı ile ilgili bir şeyler okudum. Bir blogun tarzı olmalıymış. Belli bir konuda yazmakla oluyormuş bu tarz olayı da. Mesela yemekler, mesela gezi turları tavsiyeler, mesela dizi film konuları... gibi gibi..

Şimdi, bunları okuyunca da kendimi düşündüm. Mübarek ortaya karışık bir pizza çıkartmışım. Ohh.. mis, hemi de. (Kendimi yağlamasam olmaz.)

Şaka bir yana, cidden belli bir konuya mı yönelsem, yoksa birinin dediği gibi, böyle her konudan yazmak da ayrı bir tarz mı oluyor ki acaba?

Bunları düşünürken de, aklıma bu blogu niye açtığımı düşünüyorum. Bazı şeyleri içimde tutmamak için. Yazmak için. Ama dediğim gibi kendime belli bir rota çizmedim.
Aslında bunun nedeni sanırım bendeki tutku eksikliği. Belli bir şeye bağlanamıyorum. Öyle çokca sevemiyorum. Hayranlık duygum eksik kalmış benim. Mesela böyle bir şarkıcı için kendini parçalayan insanları anlamakta güçlük çekerim. Yani burada bu örneği, iyi bir örnek olduğu için verdim. Amacım kimseyi yadırgamak değil.

Yani insan bir şeyin ucundan tutar, hayatı boyunca onun için savaşır ya. O duygu bende hiç filiz vermedi şimdiye kadar. Belki de daha karşıma çıkmadı. Hoş, bu saatten sonra çıksa ne olur, çıkmasa ne.. Evet evet.. bu 3lü yaşlar bana şimdiden ağır gelmeye başladı. Halbuki ben daha küçücük bir kızım.. minnacık..
Daha tarzı bile olmayan bir blogdaşcık...