Yazmak İçin Yazmak.

2013...

Daha ilk günlerinde tarihe geçti esasında. Tabi unutmazsak tüm bunları. Mesela Aralık ayı geldiğinde, 2013de yaşanan unutulmaz anlar listesinde, şuan gündemde baya tepki toplayan sansürleyen kitaplar yer alır mı?

Bilemiyorum.

Bugün ayın 3ü, 2013. Yazmak için bu uyumu bekledim mi? Tabiki de hayır. Ama şu var, bayadır dikkatimi çekiyordu; konu sayımın son rakamı ile izleyici sayımın son rakamı hep aynı gitti. Biri arttı, diğeri de arttı. Nedensiz hoşlandım bu durumdan. Ama 7 tek kaldı, 6, 7 olmadı. Şimdi 8 olacak bakalım değişecek mi? Bekliyor muyum? Hayır.

Aslında şu sıra sinirlerim pek bir oturmayı sevmiyor. Herşeye ve herkese sinirlenir olduğumu farkediyorum. Mesela anneme. Kadına saçımı keseceğim dedim. Hele bir kes, konuşmam dedi. Aslında hata bende, niye söylüyorum ki. Yıllardır az az kestim de farkına vardı sanki. Şimdi ne dese, sinir oluyorum. Daha geçmedi galiba sinirim ondan.

Birde anne lafları diye yazsam laflarını, şaşar kalırsınız. Mesela dışarı çıkarken illa söylediği bir laf vardır: çok eğlenmeyin. Şimdi sanmayın, eğlenmeye gidiyoruz. Ya markete gidiyoruzdur, ya ablama. Yahut başka yere. Nereye gidildiğinin önemi yok. Kadın çok eğlenmeyin demeyi hiç ihmal etmiyor. Arada çok eğleneceğiz çok.. deyip laf çarpıtıyoruz.
Birde kendisi giderken söylediği laf; soran olursa evde yok dersiniz, der. Evet evet aynen böyle diyor. Gidiyor ve evde yok dememizi istiyor. Aynen cevabımız şöyle oluyor bazı bazı: evde saklanıyor diyeceğiz.

Evet, annemi de anlattım, rahatladım.

Mı acaba.. Ne alaka ise artık. Zaten sırtım ağrıyor. İyice yaşlandım mı naptım ben.