30 Haziran 2014

Ya Tamam Ya Devam...

Haberi aldığından beri, gözünden tek damla yaş düşmedi. Bir şey demeden doktorun odasından çıkmıştı. Parmağındaki nişan yüzüğüne baktı. Hastaneden çıkanakadar yüzüğüyle oynadı.

Çıkışta, telefonunu eline aldı ve nişanlısını aradı. Soğuk bir sesle yanına çağırdı. Konuşmamız lazım, dedi.
Onu, çağırdığı parkta beklemeye başladı. Hala eliyle, parmağındaki yüzüğüyle oynuyordu. Bakışları anlamsız ve boştu.

Çok geçmeden nişanlısı geldi. Endişeliydi. Telefondayken sezmişti bir şeyler. Yüzünün halini görünce hepten telaşlandı. Merakla ne olduğunu sordu.

Kadın, nişanlısına bakıp, bir şey demeden önce yüzüğünü çıkarıp uzattı.

-Bunu alabilirsin. Almak istersin, itiraz etmeye hakkım yok.

Adam anlamsızca bakakaldı. Gayriihtiyari eli, ona uzanmış ele gitti. Sonra çekti elini.

-Neler oluyor?

Şimdiye kadar sukunetini koruyan kadın, boğazında bir düğüm hissetti. Konuşmak için ağzını açtı ama dökülmedi kelimeler. Dökülemedi. Kelimelerden evvel, gözyaşları döküldü yanaklarından.

-Benim çocuğum olmayacakmış...

Hıçkırıklara boğuldu. Adam kadına sarıldı. Kadın başını adamın göğsüne dayadı. O an adam, göğsünde ağlayan kadının kokusunu içine çekti. Onun için kadar üzüldüğünü farketti. Dahası, üzüldüğü şey, onun üzülmüş olduğuydu. Gerisini düşünemiyordu. İşte tam bu anlarda tam olarak emin olduğu şey, ne olursa olsun bu kadını seveceğiydi.

Bir süre ağlayan kadın, başını kaldırdı. Adam, parmağından çıkarıp elinde tuttuğu yüzü aldı. Kadının parmağına geri taktı.

Kadın bir şey diyecek oldu. Adam müsaade etmedi.

-Ben seni ne olursa olsun seviyorum. Ve benim karım olacaksın. Bundan kaçamazsın sulu göz hanım. Doktorların ne dediği umrumda değil. Anlıyor musun beni..

Kadın, sessizce başını salladı. Son iki damla yaş aktı yanaklarından. Silmedi onları. Çünkü onlar mutluluktandı. 





18 yorum:

  1. Tatilde köydeki bir hediyelik eşya tezgâhına bakarken oradaki kadın, sen bakadur ben bir evdeki bebekten haber alayım dedi. Evlerinin önünde açmışlar tezgâhı, bir de minik kafe gibi. Çayımızın demlenmesini beklerken sohbet ettik. Benden büyüktü ama tam tahmin edemiyorum yaşını. Eşi de orada, güler yüzlü bir amca. Cocukları olmamış, en sonunda cocuk esirgeme kurumundan beş günlükken almışlar bebeği. Altı aylık olmuş. O arada uyanınca evine çağırıp gösterdi hemen:-) Ne kadar sevdim onları bilemezsin, o güler yüzlü bebişin yüzü hep gülsün, o güzel yürekli insanlar da mutlu olsunlar hep.. Hikâyen beni nereye sürükledi bak:-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne iyi olmuş.
      Hikayeniz hikayeyi tamamlamış bana göre. :)
      Teşekkürler, paylaştığınız için.

      Sil
  2. en korktuğum sahne :( tebrikler cok iyiydi

    YanıtlaSil
  3. Ben olsam söylemezdim :)
    Şimdi öyle diyo sonra dediği gibi olmayacak ki :)
    Ben hep en kötüsünü niye düşünüyorum bende bilmiyorum :D
    Amaa yine çok güzeldi :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)
      sonradan ortaya çıkması, olacak durumu pek de değiştirmez gibime geliyor
      İyi düşünelim iyi olsun derler :D
      Teşekkürler.

      Sil
  4. 'Adam' derken hak ediyormuş bunu gerçekten (:

    YanıtlaSil
  5. Hikaye güzel ve aslında pek çok kişinin korktuğu bir şey.
    Gerçekçi yaklaşırsam çocuk mutluluk getirecek diye bir kural yok. Böyle bir doğru orantı yok. Bizim kültür yapımızda çocuksuz evliliklere acıyarak bakılır biraz da oradan geliyor aslında.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru söylediniz. Bu durumda da ilk olarak maalesef ilk akla gelen yine kadın oluyor. Bu da bir gerçek.

      Sil
  6. Son cümleleri okurken içim titredi yalnız....

    YanıtlaSil
  7. Şu mutluluktan akan gözyaşlarının silinmemesi çok hoşuma gitti :)

    YanıtlaSil
  8. adam gibi adammış,helal olsun
    bu zamanda var mıdır böylesi ? :(

    YanıtlaSil
  9. bence sen ne güzel dizi bölümleri yazarsın kiii. var ya bak izliyom ben flash ve samanyolunda gerçek hayat kesitleri. onlara benziyooo :)

    YanıtlaSil