31 Ocak 2013

Korkak Uyuşuk Hayalperest


Bu koskoca kız (yaşımı tekrarlatmayın bana şimdi), küçücük çocuklardan fena korktu, fena.

Aslında bu korkunun nedeni, küçüklüğünde yaşadığı bir olaydır. Onu da belki anlatırım. Şimdi dünkü olaya geçelim.

Akşam olmuş, mesai bitmiş, ben çıkmaya hazırlanıyorum. Patron önceden çıkmıştı, tek başıma idim. Tv de açık, bir yandan çıkmaya hazırlanıyorum, bir yandan gözüm onda. Bakarken birden gözüm dışarıya takıldı. Bir çocuk, elini uzatmış öylece duruyor. Yanlış olmasın, hareket yapmıyor, el açmış sadece. Baktım, bir daha baktım. Kafasında da şapka var. Bir an yeğenim bile sandım çocuğu. Camda, dışarıdan içerisi görünmesin diye film var. İşe yarıyor mu diye sorarsanız, pek yaramıyor. Işıkta görünüyorsunuz. Neyse.. Sonra dedim bu benim yeğen değil. Elimle yok yok işareti yaptım. İşime döndüm. Bir daha baktım, başka bir çocuk daha çıktı piyasaya. Bu arada yaşları ya 7 ya da 8, çocukların. Baya küçükler yani. Ama onu bana anlatın bir de.  

Sonra sesleri kapıdan gelmeye başladı. Bende toparlandım çıkacağım. Açtım kapıyı, dikildiler önüne ikisi de.

“sabahtan beri bir şey yemedik.. “ diyorlar.

Yok dedim. Çıkıyorum bende dedim. Işığı kapadım. Yok, onlar kıpırdamıyorlar. Sesleri de mır mır çıkıyor, bir sabah beri yemek yemediklerini anladım. Hadi çıkıyorum bende dedim. Hala duruyorlar. İşte o an ben korkmaya başladım. Gerçi kapıdan seslerinin gelmeleriyle başlamıştı bende korku.

Kapıda durmuşlar, birbirlerine bakıyorlar. Bana bakıyorlar. Ve artık konuşmuyorlar da. Ben içimden dualar ediyorum. Etrafta kimse yok. Çantam hemen önümde asılı, gözlerinin dibinde. Resmen korkuyorum ama onlara belli etmemeye çalışıyorum. Sonra hadi hadi dedim, hareketlendim de, onlarda yol verdiler. Dışarı çıktılar. Normalde kapı önünde, kapıyı kapatınca anahtarı alırım çantadan. Bu sefer, onlar görmeden çantamdan aldım anahtarı. Dışarıda az beride duruyorlar öylece. Kapıyı kapadım. Anahtarı direk cebime attım ve kendimi de yolun karşısına attım. Ve karşıdan gelen kadını görünce de bir sevindim ki, inanmazsınız. Az ilerleyince yine döndüm baktım, binanın yanında yan yana durmuşlar, konuşuyorlar.

Az ileride karşıya geçtim, yine baktım baktım, göremedim. Evime geldim.

İlkokul 4.sınıfa giderken de, yolda benden biraz küçük bir çocuk yolumu kesmişti. Gitmek istediğim de elindeki ince dal parçası ile elime vurmuştu. Elim kabarmıştı. Adımı sormuş, söyleyince de tamam git deyip, gitmeme izin vermişti. Bir daha da o yoldan okula gitmediğimi hatırlıyorum.

Resmen tırsıyorum çocuklardan. Top oynayan çocuklardan bile korkarım. Yani yanlarından geçmeye. Top gelip bana çarpacak diye. Çünkü küçükken kafama top yedim ben. Hala korkarım.

Geçmez bu korkular geçmez.

15 yorum:

  1. Çocuklardan korkulmaz mı hiç? Küçük canavar onlar. Bir tanesi neyse de birleşince delleniyorlar adeta. Çocuk gördün arkana bakmadan kaç! :)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen aynen. Deli cesareti oluyor birde onlarda kanımca. Ya da cahil. Neyse artık. :)
      Haklısınız kaçmak en iyisi. Bende genelde öyle yapıyorum zaten. Ama dün akşam iyi yakaladılar beni.

      Sil
  2. :) benim de başıma buna benzer bi olay gelmişti. çocuklar bir araya geldikleri zaman küçük insanlar ordusu kuruyorlar ve büyüklere savaş açıyorlar galiba kendi çocuk dünyalarında.
    ama bi gerçek var galiba şimdiki çocuklar bizim zamanımızdaki çocuklar kadar saf değiller galiba yaa. daha fazla hinlik düşünüyorlar galiba.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Olabilir. :)
      Gerçi ben küçükken de yaşadım, yol kesme olayını ama. Şimdikiler her yönden ileriler ama.

      Sil
  3. ama hic dokunmuyorlar....

    bir care bakan gozlerin brak kanasin gucune gittsin sarkilar.....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet sopayla temas kuruyorlar. :)

      ....

      Sil
    2. :) Anladığım kadarıyla cevapladım. O ne demek ya.. demek istedim ama demedimdi.

      Sil
  4. bende de var benzer bir korku..seninki gibi küçüklüğümden kalma bir korku galiba :) topa vuracakları yerde parmağıma vurunca çocuklar, elim yaklaşık 1 ay alçıda kalmıştı daha ben bir minnakken :) o yuzden önümden hızla bir top geçince irkilirim hep :) buarada bloğumda mimlendin :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. uff.. Sizinki baya kötü olmuş. Bende bayılmıştım. Allahtan yanımda annem vardı da kucağına düştüm. :) İnsan korkuyor elinde olmadan. Bana tekrar çarpar mı korkusunu atamıyorsun içinden.
      Tamam bakıyorum. :)

      Sil
  5. yaşını tekrar etmediğin için okumadım yazını, banane :)

    YanıtlaSil
  6. hem çocuklardan korkulur tabi ama bununla ilgili bi tedavi görebilirsin. şaka değil.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) Söyliyim şimdi, okuyun. Olma mı?
      Teşekkürler, ama herhalde galiba sanırsam o kadar değil. Değildir İnşaallah..

      Sil
  7. Çocuklar bizim canımız,
    sevelim onları, masum saf ve temizdirler... :D
    başka anlatacak güzel sözlerde bulamadım yaw...

    Şu küçük yaramazı da şimdi görsen tanır mısın?
    göster bana, kopartıp kollarını onlarla döveyim onu :D

    şimdi çocuğun başına birşey gelse benden bilinmez dimi,
    çok tehditvari oldu gibi :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne demiştik.. kanıt yok. delil yok. :D
      Bilmiyorum ki, tanıyabilirim de tanımıyabilirim de.

      Sil