8 Ocak 2013

Tarzımı Arıyorum.


Gören var mı?

Iyykk.. iğrenç oldu, geri aldım. Yokmuş gibi farzedin bu cümleyi. (Silsene kardeşim o zaman diyenlere, o zaman iğrenç olduğumu nasıl öğreneceksin ki, diyorum.)

Evet.

Ben öyle her konuda, gerekli gereksiz konuşmaktan galiba sıkıldım. Dünde bumerangda blog tarzı ile ilgili bir şeyler okudum. Bir blogun tarzı olmalıymış. Belli bir konuda yazmakla oluyormuş bu tarz olayı da. Mesela yemekler, mesela gezi turları tavsiyeler, mesela dizi film konuları... gibi gibi..

Şimdi, bunları okuyunca da kendimi düşündüm. Mübarek ortaya karışık bir pizza çıkartmışım. Ohh.. mis, hemi de. (Kendimi yağlamasam olmaz.)

Şaka bir yana, cidden belli bir konuya mı yönelsem, yoksa birinin dediği gibi, böyle her konudan yazmak da ayrı bir tarz mı oluyor ki acaba?

Bunları düşünürken de, aklıma bu blogu niye açtığımı düşünüyorum. Bazı şeyleri içimde tutmamak için. Yazmak için. Ama dediğim gibi kendime belli bir rota çizmedim.
Aslında bunun nedeni sanırım bendeki tutku eksikliği. Belli bir şeye bağlanamıyorum. Öyle çokca sevemiyorum. Hayranlık duygum eksik kalmış benim. Mesela böyle bir şarkıcı için kendini parçalayan insanları anlamakta güçlük çekerim. Yani burada bu örneği, iyi bir örnek olduğu için verdim. Amacım kimseyi yadırgamak değil.

Yani insan bir şeyin ucundan tutar, hayatı boyunca onun için savaşır ya. O duygu bende hiç filiz vermedi şimdiye kadar. Belki de daha karşıma çıkmadı. Hoş, bu saatten sonra çıksa ne olur, çıkmasa ne.. Evet evet.. bu 3lü yaşlar bana şimdiden ağır gelmeye başladı. Halbuki ben daha küçücük bir kızım.. minnacık..
Daha tarzı bile olmayan bir blogdaşcık...

24 yorum:

  1. Ben senin tarzını beğeniyorum :)
    Bence bir tarzın var,
    Güzel yazıyorsun :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Öyle bir içim burkulmuştu, iyi geldiniz. :)

      Sil
  2. Yavyum kıyamam sana,
    anam üzülmüş de
    ayy yazık :D

    ama bak,
    kimi kendinden bahseder,
    kimi yaptıklarından,
    kimi gördüğünü yazar, kimi okuduğunu,
    ayıptır söylemesi kiminin tuvalet alışkanlığını bile biliyoruz yani :D
    ama sen içinden geçeni yazıyorsun
    işte bu kadar...
    senin tarzın bu
    bizi sensiz, bizi hayalsiz bırakma abuk sabuk seylerin uğruna.
    bırak sen onları, bunları...

    bu yolda yürü,
    kim tutar seni :)


    İdolümsün benim :P :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Vayy.. İdol olmak şahanee.. :p :D
      Teşekkür ederim..

      Sil
  3. bence senin tarzın varki hayalperestim asıl sorunlu benim geliba şöyle bi dönüp kendime baktım da bi acıklandım kendime:DDD
    hiç kasmanın alemi yok yazıyoruz eğleniyoruz tamam işte iyi kötü okunuyoruz da çok şükür tarzsız olsak ne olur içimizdeki samimiyeti karşı taraf hissetsin yeter :DD

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok güzel dediniz aslında. O samimiyeti hissetirmek galiba asolan. Çok teşekkürler. :)

      Sil
  4. Hayat gittikçe üstümüze yük bindiriyor önemli olan onu birileri ile ortaklaşa taşımak bezelye :)

    YanıtlaSil
  5. kişisel bog diye bi tarz da yok mu?

    o gruba gireriz biz zorlarsak :)

    YanıtlaSil
  6. Bence herkesin bir tarzı var. İllaki bir kategoriye ait olmamız da gerekmez.

    YanıtlaSil
  7. ayyyy böle iyi yaaaaa.
    sonu ne güzeldi.
    :)

    YanıtlaSil
  8. bu yazıyı bende okudum ve haklı buldum bır tarzımız olmalı ama şu da var ki ınsan neden mutlu oluyorsa onu yapmalı paylaşmalı yazmalı

    YanıtlaSil
  9. Önemli olan tarz değil yzılarındaki samimiyet ve içinden geçenleri rahatlıkla dökebilmendir.Varsın isteyen tarz yapsın sen karışıkta olsa bu yolda devam et:))

    YanıtlaSil
  10. Yoooo kim demiş onu, senin tarzın da bu işte
    her şeyden biraz daha ne istiyorsun :)))

    YanıtlaSil
  11. Bence böyle güzelsin(:

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, bende öyle olduğuna kanaat getirdim artık. :) Teşekkürler.

      Sil
  12. Bence böyle daha iyi ya
    Tek bir tarz demek; rutinleşmek demek
    Rutine dönerse yazmakta sıkıcı bir hal almaz mı?
    Böyle daha iyi bence :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. demek ki benim bunları duymam lazımmış. :) :)
      Teşekkürler, aynen devam.

      Sil