Güne Renk Katanlar.

*   78 yaşındaymış. Bu teyzeyi işimin ilk yıllarından tanıdım. Kocası ile arası hep bozuk. Bu ikinci evliliğiymiş. Geç yaşta, rahat bulmak için yapılan evliliklerden. Ama hiç gün yüzü görmediğini söylüyor. Hastalıklarını abarttığını söylüyormuş. Para vermiyormuş. Özetle kadın huzur bulamamış. Bir ara boşanmak bile istedi. Ama sonra vazgeçirdiler.

Şimdilerde kol değneği ile yürüyebiliyor. Bugün geldi, doktor randevusu aldırmak için. Allah'tan alabildim. Çantası raporlarla, kağıtlarla dolu. Geçen gözleri kararmış. Telaşlanmış. Bir de kör kalmaktan korkuyor. Kulağında kulaklık var, iyi duyuyor sayılır. Her geldiğinde kocasıyla kavgalarını anlatır uzunca. Bir de Karadenizli. Az şive var ve hızlı konuşuyor, dediklerinin bir kısmını anlamıyorum. Çıkarken bolca dualar ediyor. Eşini seçerken çok dikkatli ol diyor.

 

*   Onu ilk gördüğümde korkmadım desem yalan olurdu. Para versene para versene diyor, başka da bir şey demiyordu. Sonradan öğrendim ki hasta imiş. Ellili yaşlarında bir kadın. Saçlarını kısacık kestirmişler

Şimdilerde her gün geliyor. Bir de artık para miktarı da söylüyor. Elli kuruş verecekmişim. Gerçi az verince de ses etmiyor. Neredeyse her gün uğruyor. Bir keresinde etek alacağım param yetişmedi bile dedi.

*    Patronun dostlarından. İster telefonda olsun, ister gelsin. Halimi hatrımı sormadan etmez. Sevdiğim ve saydığım bir dedem. Gelirken de boş gelmez. Misafir boş gelmez der. Geçen İstanbul'a gitmiş. Sanırım bir yeri ziyaret etmiş ama neresi unuttum. Oradan benim içinde bir hediye almış. Öyle sevindim ki. Onu çeyizime koydum hemen. Allah uzun ömür versin kendisine.